ضرورت ساماندهی حیوانات بی سرپرست و آسیب دیده شهری در سطح ملی

مساله رشد جمعیت سگ ها و گربه های بی سرپناه و آسیب دیده در حاشیه شهرها و جاده ها در صورت عدم ساماندهی علمی در سطح ملی به معضلی غیرقابل حل در کشور تبدیل خواهد شد.

به گزارش اینتیتر، دکتر امید مرادی دامپزشک و متخصص جراحی دامپزشکی درباره معضل افزایش جمعیت حیوانات بی سرپناه و آسیب دیده شهری و حومه کلانشهرها به خبرنگار ما گفت: متاسفانه به رغم گذشت دهه ها از ایده حذف فیزیکی این حیوانات در کشور، هنوز عده ای در برابر استفاده از روش ها و سیاست های علمی، اخلاقی و پایدار برای کنترل جمعیت آنها مقاومت می کنند.

رییس بیمارستان دامپزشکی مرکزی تهران گفت: جمعیت سگ های بی سرپرست در سطح کشور به چند میلیون قلاده رسیده است اما هنوز برآورد ملی و دقیقی نسبت به جمعیت آنها، رفتارشناسی، مسائل بهداشتی و ایمنی، اصول زنده گیری و چشم انداز زیستی آنها در کنار شهروندان مشاهده و اجرایی نمی شود.

وی ضمن اشاره به ضرورت بازنگری و اصلاح دقیق تر برنامه ملی جمعیت کنترل حیوانات شهری که در حال حاضر مورد استناد سیستم مدیریت شهری در سطح استان ها قرار گرفته و کم و بیش اجرا می شود متذکر شد: وقتی آمارها، ساختار، جامعه هدف و اهداف یک پروژه ملی در میان و بلندمدت مشخص و مورد تایید تمام دست اندرکاران نباشد به نتیجه موفقیت آمیزی نخواهد رسید.

مرادی یادآور شد: دستورالعمل کنترل جمعیت سگ ها در پاییز سال ۸۷ از طرف وزارت کشور و سازمان شهرداریها و دهیاری های کشور به تمام استانداران ابلاغ شد؛ اما تاکنون بخش هایی از آن مورد غفلت قرار گرفته و همچنان رویکرد غیرمتمرکز در اجرای این سند ملی پیش می رود. به ویژه بخش آموزش و ارتقای آگاهی های عمومی در این زمینه مورد بی توجهی در خیلی از شهرها قرار دارد.

این جراح دامپزشکی، رویکرد تازه بخش ساماندهی شهرداری تهران را قابل توجه و مثبت خواند و کشتار و حذف فیزیکی سگ های بی سرپناه و سالم را عملی ناموجه و غیرکارشناسی دانست که در سه دهه گذشته فاقد پاسخ دهی و موفقیت در کنترل جمعیت این حیوانات بوده است؛ به رغم این که بودجه بسیاری برای این اقدام از سوی شهرداری ها و پیمانکاران آنها صرف شده است.

وی همچنین یادآوری کرد: طبق استانداردهای جهانی و پروتکل های ترویجی سازمان های بین المللی و تخصصی، حیوانات بی سرپناه از رفاه محروم هستند یعنی حضور آزادانه و بی سرپناه سگ ها در حاشیه شهرها باعث آزار، بیماری و اختلال در زندگی آنهاست. بنابراین ما اعتقاد داریم که کنترل جمعیت آنها شامل یک چرخه کنترل و ساماندهی شده باید باشد که پیرو یک استراتژی کلان، شامل حلقه های زنده گیری، انگل تراپی و درمان، نگهداری در مراکز و شلترها و عقیم سازی می باشد.