نه اصلاح طلبم نه اصولگرا

بله کاملا درست است، من نه اصلاح طلبم نه اصولگرا، من یک آگاهی طلب هستم.

به گزارش اینتیتر، همین ابتدای کار آب پاکی را روی دستان زحمت کشتان بریزم که خیالتان راحت شود، من صاحب یک رسانه مستقل هستم که تا امروز حتی یک ریال نه از رانتی استفاده کردم نه کسی برایمان امتیازی در نظر گرفته است. همین واکسیناسیون خبرنگاران هم شانس نداشتیم تا شروع شد کرونا فرصت چشیدن طعم درد دست را به ما نداد و جایتان خالی نباشد تمام بند بندمان را از هم گسست!

دوباره تاکید میکنم ( صرفا برای بعضی از همکاران عزیزم که دیگر همکاران خود را به ماله کشی متهم میکنند ) چون ممکن است در ادامه جملاتی از من بخوانید که به مذاق خیلی ها خوش نیاید ولی برای اینکه خیالتان راحت شود این را هم بگویم نه تنها هیچ امتیازی نگرفتم، حتی آقای دکتر جهانپور عزیز سوال شخصی ام را هم بی پاسخ گذاشتند.

این سنگ ها را اول کار با شما وا کندم که بدانید خبری از ماله و کچ و سیمان و استانبولی نیست!

بسیار برایم دردناک است که همه ما به اصطلاح فعالان رسانه ای که باید نوک پیکان آگاهی دادن به عموم جامعه باشیم، هیچ وقت تا زمانی که برق خانه خودمان قطع نشود در جهت انتقاد به وزارت نیرو دست به قلم نمی شویم! این واقعا بی انصافی است، قلم ما تا میتواند برای آگاهی بخشی جامعه باید روی کاغذ بلغزد، نه تخریب و بی اخلاقی. دوست ندارم از کلمه رسانه های معاند استفاده کنم چون گاهی رسانه های قدرتمند کشور عزیزمان با مجوز رسمی از معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد اسلامی چنان آب به آسیاب دشمن میریزند که خود آنها تعجب می کنند.

بله درست گفتم! لطفا ناراحت نشوید، گاهی ما بسیار خطرناک تر از ایران اینترنشنال، من و تو و بی بی سی عمل می کنیم. به جایی که کمکی به نقد درست داشته باشیم، یا تعریف میکنیم که امتیاز بگیریم یا به عکس نقد میکنیم که امتیاز دیگران را صلب کنیم. انگار مسئولیت اصلیمان را فراموش میکنیم آنقدر که درگیر اهداف رسانه ای مان شده ایم.

گاهی فکر میکنم فرقی ندارد دکتر ظریف باشد یا دکتر امیرعبدالهیان، ما خود امیر کبیر را هم به فین نبرده سر می بریم.

ما به واسطه اینکه رسانه ای با محوریت عمومی را مدیریت می کنیم، تقریبا با تمام وزارت خانه ها، سازمانهای دولتی و بخش های خصوصی متعددی در ارتباط هستیم. اگر کسی باز هم از این جمله بوی امتیاز به مشامش رسید، پیشنهاد میکنم پاراگراف اول را دوباره بخواند. این را گفتم که بدانید فقط وزارت بهداشت نیست که در آن به صورت رسمی مشغول به فعالیت هستیم. به جرات می توانم بگویم که فقط یک درصد از این سازمانها دارای گروه های تعاملی و دو طرفه هستند. مابقی گروه ها فقط یک طرفه اطلاع رسانی می کنند.

گروه رسانه ای وزارت بهداشت نه تنها دو طرفه است بلکه حضور همیشگی یک مسئول نیز دائما در آن مشاهده می شود.

در دورانی که همه از پاسخگویی به اهالی رسانه فراری هستند، اینجا فضایی تعاملی برای ما فراهم شده است. آن هم نه در یک سازمان معمولی و کوچک بلکه در یک وزارتخانه بزرگ و البته بسیار مهم که اهمیت آن با وجود پاندمی کووید ۱۹ صد چندان شده است.

ابتدای انقلاب ترورها با بمب و گلوله، مسئولان را از نعمت پاسخگویی نزدیک تر به مردم محروم کرد. امروز نیز قلم زرد بعضی از ما به جای آن اسلحه ها به ترور مشغول است. من اعتقاد دارم اخلاق ما رسانه ای ها، مسئولان را به پاسخگویی بیشتر مشتاق می کند اما بی اخلاقی روز به روز از ارزش ما کاسته و هویت ما را خدشه دار می کند. هویتی که نه تنها به خود ما ربط دارد بلکه مسئولیتی است سنگین تا پلی باشیم میان خواسته های مردم و مسئولین.

این نکته را هم بد نیست با توجه به تجربه کاری و رشته تحصیلی خودم بگویم، در هر سطحی از مدیریت که باشیم، بهترین ها را در سازمانمان انجام دهیم، از تمامی روش ها و سبک های مدیریتی هم به درستی پیروی کنیم، باز هم امکان اشتباه وجود دارد چون هیچ سیستمی بی نقص نیست اما یادمان باشد، ما به عنوان فعالان رسانه ای باید سعی کنیم از کاه کوه نسازیم. اگر هم نقدی هست به یک اشتباه، توضیحی که مسئول متخصص آن حوزه برای برطرف کردن نگرانی ما بیان کرده است را نیز اطلاع رسانی کنیم.

من کوچکترین در مقابل همه همکاران عزیزم سر تعظیم فرود می آورم و می دانم که چقدر سخت و عاشقانه کار می کنید اما گاهی شاید لازم باشد قبل از اینکه کلامی بنویسیم و یا منتشر کنیم، ابتدا به نقش ارزشمند و والای خودمان که چیزی جز بالا بردن سطح آگاهی عمومی نیست، بیشتر فکر کنیم.

نویسنده : رحیم کرمی