توهین به رییس‌جمهوری و سیره امام و رهبری
دو هفته پس از سخنان سخیف یک نماینده علیه رییس‌جمهوری در صحن علنی مجلس و از تریبون عمومی، این بار نماینده دیگری در قالب پیامی توئیتری، شخص دوم کشور را با عباراتی زشت و وهن‌آلود مورد خطاب قرار داد و جملاتی را به کار برد که نه در شان قوه مقننه است نه رییس‌جمهوری منتخب ملت.
به گزارش اینتیتر به نقل از ایرنا، درباره این رفتار که از سوی برخی نمایندگان مجلس یازدهم ظاهرا به صورت برنامه‌ریزی شده و ادامه‌دار جریان دارد، سه نکته قابل تامل است که امید می‌رود توهین‌کنندگان و جریان رسانه‌ای سیاسی حامی آن پاسخگو باشند:
۱. سکوت و بی‌تفاوتی رییس و نمایندگان شناخته‌شده مجلس شورای اسلامی در برابر این رفتار همکارشان نه تنها از منظر اخلاقی و اسلامی قابل دفاع نیست، بلکه تجربه نشان داده به همین موارد ختم نخواهد شد و دور نیست روزی که دامن دیگران را هم بگیرد.
مرور اتفاقات و سیر سیاسی تحولات چهار دهه اخیر نشان می‌دهد هرگونه بی‌توجهی به گذر از خط قرمزهای اخلاقی و دینی در قالب توهین، تهمت، نسبت ناروا و… نه به نفع نظام و انقلاب تمام شده است نه سودی برای کلیت جامعه اسلامی و جریان‌های سیاسی دلسوز آن خواهد داشت؛ سهل است که این سکوت و بی‌تفاوتی چندی بعد در قالبی دیگر بازتولید خواهد شد و صحنه سیاسی کشور را آلوده خواهد کرد.
۲. نگاهی به فلسفه وجودی و تاریخچه کوتاه تشکیل هیات نظارت بر رفتار نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نشان می‌دهد تا توهین و فحاشی علیه مقام‌های رسمی کشور از سوی برخی جریان‌های سیاسی رسانه‌ای، بیش از این باب نشده، لازم است هیات یادشده حداقل در رابطه با رفتار نمایندگان تازوه وارد مجلس یازدهم وارد عمل شود.
قانون نظارت بر رفتار نمایندگان اگرچه ریشه در مجلس هشتم و سال ۸۹ دارد اما اصل بحث نظارت بر نمایندگان مجلس موضوعی بود که در دیدار نمایندگان مجلس هشتم با رهبر معظم انقلاب از سوی ایشان طرح شد. در یکی از مواد قانون نظارت مجلس بر رفتار نمایندگان که در سال ۹۱ تصویب شد، «گزارش‌های مربوط به رفتار خلاف شؤون نمایندگی» از جمله بخش‌های مصرح آن بوده که لازم است اعضای هیات نظارت در مجلس کنونی، به آن ورود کنند و مصداق سخنان توهین‌آمیز اخیر دو نماینده علیه رییس جمهوری را بررسی کرده و مغایرت یا تطابق آن را با «رفتار خلاف شئون نمایندگی» به صراحت اعلام کنند.
۳. رفتار و گفتار مناسب و منطبق با موازین دینی و اخلاقی نمایندگان پارلمان در جمهوری اسلامی، از موارد مهمی بوده که بارها در سخنان و سیره امام(ره) و رهبر معظم انقلاب به آن اشاره و تاکید شده است؛ بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در جریان دیدار با منتخبان نخستین دوره مجلس شورای اسلامی با نهی نامزدهای نمایندگی مجلس از خصومت فردی و پرهیز از تضعیف و توهین به یکدیگر، بیان کردند: «اغراض شخصیه را باید همه ما کنار بگذاریم. فرضاً که من با شما خدای نخواسته، یک خرده حساب دارم، در مجلسی که مجلس اسلامی است نباید در آنجا به حساب آنها رسیدگی کرد».
امام امت با تاکید بر التزام عملی به اخلاقیات از سوی نمایندگان مجلس، تصریح کردند: «شما وکیل نیستید که بروید آنجا بنشینید و حساب‌هایی که خودتان با هم دارید صاف کنید. اگر یک همچو کاری بشود، این انحراف است و غصب است آن محل برای شما. شما باید- ان‌شاءالله همین طور هم هست- شما باید در آنجا معلم اخلاق باشید».
رهبر معظم انقلاب نیز که تشکیل هیات نظارت بر رفتار نمایندگان اساسا در جهت رهنمودهای ایشان بوده، بارها به مسئولان و جریان‌های سیاسی، لزوم رعایت اخلاق اسلامی و پرهیز از بداخلاقی را گوشزد کرده و همواره بر آرامش و رعایت شان و حرمت افراد ضمن آزادی نقد و اظهار نظر تاکیر کرده‌اند.
در جریان دیدار دو سال پیش مجلسی‌ها با رهبر معظم انقلاب، ایشان با برشمردن مصادیق رفتار انقلابی نمایندگان یعنی «رفتار عاقلانه، مدبرانه و مجاهدانه» خاطرنشان کردند: «شما در سوگند نمایندگی متعهد می‌شوید که از مبانی و دستاوردهای انقلاب و نظام صیانت کنید و عمل به این سوگند جز با رفتار انقلابی به معنای صحیح آن ممکن نیست، ضمن اینکه اگر به این تعهد عمل نشود، حضور نماینده در مجلس از لحاظ قانون اساسی و شرع دچار اشکال می‌شود» و در نهایت بحث «نظارت بر رفتار نمایندگان» را حتی از نظارت مجلس بر دولت و دیگر مجموعه‌ها مهم‌تر دانستند و تأکید کردند: هیأتی که در این زمینه در مجلس ایجاد شده باید تقویت شود و به معنای حقیقی کلمه بر رفتار نمایندگان نظارت کند.
در ماجرای توهین نمایندگان کنونی به محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه هم که تیرماه امسال رخ داد، رهبر معظم انقلاب در دیدار تصویری با نمایندگان، شیوه درست تعامل مجلس با دولت را تاکید کردند و فرمودند «روابط با دولتمردان بایستی هم با قانون منطبق باشد، هم با شرع؛ سؤال، تفحّص و امثال اینها که در قانون آمده، اینها حقّ شما است، بایستی انجام بدهید، امّا توهین نه، دشنام نه، نسبتِ بدون علم نه؛ اینها حقّ شما نیست و بعضی‌اش حرام شرعی هم هست و جایز نیست؛ انسان به وزیر مثلاً توهین کند یا دشنام بدهد یا تهمتی بزند، این مطلقاً جایز نیست».
وقتی رهبر نظام در برابر توهین به یکی از وزیران چنین توصیه مهم و صریحی را مطرح می‌کنند، واضح است که وهن و بی‌احترامی به رییس دولت را هرگز برنمی‌تابند.
حال از مدعیان اصولگرایی و رفتار انقلابی باید پرسید، آنچه در دو هفته اخیر از سوی برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی در اهانت به رییس‌جمهوری مطرح شده است، منطبق با کدام یک از سخنان امام و رهبر معظم بوده است؟ چنین توهین‌هایی با «اخلاق اسلامی» مورد نظر بنیانگذار جمهوری اسلامی سازگار است یا رفتار انقلابی مورد اشاره رهبر معظم انقلاب؟ اگر چنین رفتارهایی با خط مشی اصلی نظام و اصول حاکم بر موازین سیاسی کشور و رهنمودهای امام و رهبری همسو نیست، وظیفه هیات نظارت بر نمایندگان و بزرگان مجلس چیست؟
