سیدبشیر: پیشنهاد بازیگری و خوانندگی زیاد داشتم

به گزارش اینتیتر به نقل از ایرنا، سیدبشیر حسینی، کارگردان برنامه «حسینیه معلی» و داور «عصر جدید» در گفت‌وگو با خبرنگاران، درباره برنامه‌های آینده‌اش توضیح داد: من تا جایی که بشود، مقاومت می‌کنم که جلوی دوربین نروم. عصر جدید هم انتخاب من نبود و نمی‌خواستم مشهور بشوم. البته سه چهار تا پوست موز جلوی پای من است که امکان دارد لیز بخورم و جلوی دوربین بروم.

وی با بیان این که جلوی دوربین رفتنم تلخ ترین خبر برای همسرم است عنوان کرد: روی صحنه که می‌روم همسرم تمام نقدها را می‌خواند. فامیل و همسایه عکس و متن می‌فرستند و از همسرم می‌پرسند چرا شوهرت این کار را کرد.

حسینی با اعلام این خبر که در پشت صحنه چندین برنامه مشارکت دارد گفت: الان دارم به ۱۵ برنامه کمک می کنم و مشورت می دهم. من به برنامه‌ای می‌روم که جایگاهش به من نزدیک باشد. پیشنهاد بازیگری و خوانندگی زیاد داشتم. برای پیشنهاد خوانندگی که داشتم خودم خنده‌ام گرفت. گفتم از من چه توقعی دارید؟ در برنامه‌های تقلید صدا صدای من را بیشتر از علی دایی تقلید می‌کنند و من رکورددار هستم.

این کارگردان تلویزیونی در پاسخ به این سوال که درباره برنامه «جوکر» به تهیه‌کنندگی احسان علیخانی چه نظری دارید بیان کرد: من جوکر را دیدم؛ اما در مورد آن با احسان علیخانی صحبتی نکردم. جوکر را برنامه‌ای متهورانه ای می‌دانم. به خصوص فصل زنانه‌اش با محدودیت‌هایی که داریم یک کار آوانگارد (پیشرو) است. جوکر باید تجربه می‌شد. یکی از ویژگی‌های احسان علیخانی تیم داشتن است. البته جوکر حتما بی‌خطا نیست.

وی در پاسخ به این سوال که نظر شما درباره شوخی‌های بعضا سطح پایین جوکر چیست گفت: من نمی‌پسندم. ولی واقعیت این است که بیشتر شوخی‌هایی که ما در محافل خصوصی و پشت درهای بسته داریم یا جنسی یا سیاسی است. از استندآپ کمدی هم اگر شوخی سیاسی و جنسی را بگیرید، به راحتی نمی‌شود شوخی خوب جذاب مخاطب پسند تولید کرد.

حسینی ادامه داد: ما ایرانی‌ها بسیار طناز و در شوخی خیلی سخت پسند هستیم. من جک‌های فرانسوی را می خواندم و می دیدم یک فرانسوی به سادگی به یک جک بی‌مزه می‌خندد. اگر کسی بگوید من می‌خواهد بخندانم، ما مقاومت می‌کنیم که نخندیم. در برابر خنده گادر ما بسته است.

داور «عصر جدید» با بیان این که بعضی از هنرمندان ما دست‌شان برای شوخی خالی است گفت: جوکر عمق توان طنزپردازی عفیفانه‌مان است که دارد یک هشدار بزرگ می‌دهد. می‌گوید اگر می‌خواهیم بخندانیم مجبوریم این طرف و آن طرف برویم و با این جنس شوخی بخندانیم. خلاقیت و پشتوانه نداریم که بتوانیم با شوخی‌های عادی بخندانیم.