«بدون رنج، بازیای در کار نیست»؛ چگونه کرهجنوبی به ابرقدرت صنعت گیم تبدیل شد
سون سیوو لحظهای را به یاد میآورد که مادرش کامپیوترش را خاموش کرد؛ درست زمانی که وسط یک مصاحبه برای تبدیل شدن به یک گیمر حرفهای بود.
به گزارش اینتیتر، سون سیوو لحظهای را به یاد میآورد که مادرش کامپیوترش را خاموش کرد؛ درست زمانی که وسط یک مصاحبه برای تبدیل شدن به یک گیمر حرفهای بود.
به گزارش گاردین، «میگفت وقتی بازی میکنم، اخلاقم بدتر میشود و به بازی اعتیاد پیدا کردهام.» این را سون ۲۷ ساله میگوید.
اما بعد از مدتی، سون در یک تورنمنت آماتوری برنده شد و جایزهای معادل ۲ میلیون وون (حدود هزار پوند) گرفت. او تمام پول را به پدر و مادرش داد. «از همان موقع بود که به من ایمان آوردند.»
حالا، نزدیک به یک دهه بعد، سون که با نام حرفهای «لهندز» شناخته میشود، یکی از قهرمانان چندباره بازی استراتژیک League of Legends است و برای تیم حرفهای «نونگشیم رد فورس» بازی میکند؛ تیمی که پشتوانه یکی از بزرگترین شرکتهای غذایی کرهجنوبی را دارد.
مسیر حرفهای او، بازتابی از تغییر نگاه جامعه کرهجنوبی به بازیهای ویدیویی است.
از «اعتیاد اجتماعی» تا صنعت راهبردی
در اکتبر امسال، رئیسجمهور کرهجنوبی، لی جهمیونگ، اعلام کرد: «بازیها مواد اعتیادآور نیستند.» این موضعگیری، فاصلهای آشکار با سال ۲۰۱۳ دارد؛ زمانی که تلاشهایی برای قرار دادن بازیهای ویدیویی در کنار مواد مخدر، قمار و الکل بهعنوان چهار اعتیاد بزرگ اجتماعی صورت گرفت.
این تغییر نگرش با رشد سریع صنعت همراه بوده است. بین سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳، بازار داخلی بازی در کرهجنوبی ۴۷ درصد رشد کرد و به ارزش ۲۲.۹۶ تریلیون وون (حدود ۱۱.۷ میلیارد پوند) رسید. صادرات این صنعت نیز ۴۱ درصد افزایش یافت و به ۱۰.۹۶ تریلیون وون (۵.۶ میلیارد پوند) رسید.
جالب آنکه بازیهای ویدیویی نزدیک به دو سوم کل صادرات محتوای فرهنگی کره را به خود اختصاص دادهاند؛ رقمی که حتی از کیپاپ هم بالاتر است.
بخش مهمی از این اکوسیستم، ورزشهای الکترونیکی یا «ایاسپورت» است؛ رقابتهای سازمانیافته با لیگها و تیمهای حرفهای. ارزش این بخش در سال ۲۰۲۳ حدود ۲۵۷ میلیارد وون (۱۲۸ میلیون پوند) برآورد شده؛ سهمی کوچک از کل بازار، اما با نقشی بسیار بزرگ در بازاریابی، اسپانسرینگ و فرهنگ مصرف بازیها.
کرهجنوبی اکنون از نظر سهم بازار جهانی بازی، در رتبه چهارم جهان پس از آمریکا، چین و ژاپن قرار دارد.
از خاموشی نیمهشب تا ستون فرهنگ عامه
برای کشوری که زمانی نوجوانان را مجبور میکرد بعد از نیمهشب از اینترنت خارج شوند، این تغییر چشمگیر است. امروز بازیسازی و گیمینگ نهتنها شغل مشروع، بلکه یک صنعت راهبردی محسوب میشود.
ریشه این تحول به اواخر دهه ۱۹۹۰ بازمیگردد؛ زمانی که کرهجنوبی پس از بحران مالی آسیا، سرمایهگذاری گستردهای روی زیرساخت اینترنت پرسرعت انجام داد. کافههای اینترنتی یا «پیسیبانگ»ها به سرعت گسترش یافتند و به فضاهایی اجتماعی تبدیل شدند. امروز حدود ۷۸۰۰ پیسیبانگ در سراسر کشور فعال است.
در اواخر دهه ۲۰۰۰، مسابقات حرفهای بازی StarCraft ورزشگاهها را پر میکرد. شبکههای تلویزیونی لیگهای رسمی راهاندازی کردند و غولهایی مثل سامسونگ، اسکی تلکام و کیتی به حمایت مالی از تیمها پرداختند.
امروز، حدود دوازده مدرسه و دانشگاه برنامههای تخصصی ایاسپورت دارند و مؤسسات بیشتری رشتههای مرتبط با صنعت بازی ارائه میکنند. حتی مراحل پایانی یک تورنمنت بزرگ اخیراً از تلویزیون سراسری پخش شد و هواداران، بازیکنان را شبیه ستارههای موسیقی دنبال میکنند.
شانس یکدرصدی برای حرفهای شدن
در آکادمی ایاسپورت نونگشیم در منطقه گورو سئول، اتاقهای تمرین ساده و سفیدرنگ هستند. نوجوانان و جوانان، در سکوتی سنگین پشت مانیتورها نشستهاند و مربیان آرام بین میزها رفتوآمد میکنند. اینجا جایی است که رؤیاها ساخته میشود؛ البته فقط برای تعداد اندکی.
در راهروها، ردیفی از جامها و افتخارات به چشم میخورد. آکادمی خوابگاه مخصوص بازیکنان حرفهای و سلفسرویس با نظارت متخصص تغذیه هم دارد.
رو هیونجون ۲۲ ساله، دانشجوی مرخصیگرفته مهندسی مکانیک است. دانشگاه، به گفته خودش، «نقشه پشتیبان» است. فعلاً تمام تمرکزش روی حرفهای شدن در League of Legends است.
او میگوید: «در بازیهای تیمی پنجنفره، حس اتحاد واقعی را تجربه میکنی. فقط بردن من نیست، همه با هم برای پیروزی حرکت میکنیم.»
هزینه آموزش در این آکادمی حدود ۵۰۰ هزار وون (۲۵۳ پوند) برای ۲۰ ساعت تمرین در ماه است.
ایوانز اوه، مدیرعامل نونگشیم ایاسپورت، میگوید تنها ۱ تا ۲ درصد هنرجویان به بازیکن حرفهای یا شغل مرتبط با ایاسپورت میرسند. به گفته او، از زمان تأسیس آکادمی در سال ۲۰۱۸، ۴۲ بازیکن حرفهای تربیت شدهاند.
تمرینها شباهت زیادی به ورزشهای قهرمانی دارد: ساعتهای طولانی بازی، تحلیل ویدئویی، استراتژی تیمی و حتی مربیگری روانشناختی.
بازیکنان سطح بالا میتوانند از طریق حقوق، جوایز و اسپانسرها به درآمدهای چندصدهزار دلاری برسند. با این حال، دوران حرفهای کوتاه است و اغلب قبل از ۳۰ سالگی پایان مییابد؛ موضوعی که با خدمت سربازی اجباری مردان کرهای پیچیدهتر میشود.
هوانگ سونگهون ۲۵ ساله، همتیمی لهندز که با نام «کینگن» شناخته میشود، میگوید: «اگر به اندازه کافی خوب نباشی، باید خیلی زود کنار بکشی. این ذات این بازار است.»
آیدن لی، دبیرکل لیگ قهرمانان League of Legends کره (LCK)، میگوید سلطه کرهجنوبی ـ با ۱۰ قهرمانی از ۱۵ دوره جهانی ـ نتیجه محیط رقابتی شدید است.
او توضیح میدهد: «تفاوت اصلی در رقابت و تمرکز است. بازیکنان حرفهای کرهای گاهی بیش از ۱۶ ساعت در روز تمرین میکنند. حجم تمرین و میزان تمرکز کاملاً متفاوت است.»
رشد همراه با مراقبت
دولت اکنون تلاش میکند بین رشد صنعت و محافظت از جوانان تعادل برقرار کند. هفت «مرکز درمان و بازتوانی» با حمایت دولت برای نوجوانانی که بیشازحد درگیر بازی هستند فعالیت میکند و با بیمارستانها همکاری دارد.
همچنین قراردادهای استاندارد برای بازیکنان نوجوان، سقف ساعات تمرین رسمی را مشخص کرده است؛ اقدامی که به گفته مسئولان برای تضمین رقابت سالم انجام شده است.
در پایان، رو هیونجون همچنان مصمم است: «میخواهم نامم را بهعنوان معروفترین گیمر حرفهای ثبت کنم. وقتی این مسیر را انتخاب کردهام، میخواهم تمام توانم را بگذارم.»
