تنهایی در عصر ارتباطات: سه دلیل که روابط دوستانه امروز را شکننده کرده است

به گزارش اینتیتر،با وجود آنکه دوستی‌ها در دوران کودکی و نوجوانی بسیار طبیعی و بی‌دردسر شکل می‌گرفت، بسیاری از افراد در بزرگسالی احساس تنهایی و کاهش ارتباطات صمیمانه را تجربه می‌کنند.

به گزارش سایکولوژی تودی، تغییر سبک زندگی، مشغله‌های فردی و کاهش فرصت‌های مشترک باعث شده است که ساختن روابط تازه دشوارتر و حفظ دوستی‌های گذشته پیچیده‌تر شود. در ادامه، سه دلیل اصلی این احساس تنهایی و یافته‌های پژوهشی مرتبط با آن بررسی می‌شود.

۱. انتظار برای اینکه دیگران قدم اول را بردارند

بسیاری تصور می‌کنند شکل‌گیری دوستی در محیط‌هایی مانند محل کار یا باشگاه ورزشی باید خودبه‌خود اتفاق بیفتد؛ اما برخلاف دوران کودکی، بزرگسالان معمولاً محتاط‌تر و کمتر پیش‌قدم می‌شوند.

پژوهشی در سال ۲۰۲۴ نشان داده است که حتی تعاملات کوتاه و ساده با غریبه‌ها تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان و احساس تعلق اجتماعی دارد. تیلور وست، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «ارتباطات عادی و گذرا با افرادی که نمی‌شناسیم، برای رفاه ما اهمیت بیشتری دارد از آنچه تصور می‌کنیم.»

راهکارهای پیشنهادی پژوهشگران برای آغاز ارتباطات جدید:

• حضور در مکان‌هایی که افراد هم‌فکر در آن رفت‌وآمد می‌کنند مانند باشگاه‌های کتاب، کلاس‌های هنری یا رویدادهای محلی

• شروع مکالمه‌های کوتاه و ابراز علاقه و کنجکاوی نسبت به دیگران

• تبدیل آشنایی‌های سطحی به رابطه‌های دوستانه با دعوت‌های ساده مثل قهوه یا پیاده‌روی

تکرار این تعاملات باعث می‌شود افراد با چهره شما خو بگیرند و زمینه شکل‌گیری دوستی فراهم شود.

۲. سخت‌گیری بیش از حد در ارتباطات

دوستی‌های بزرگسالی دیگر مانند دوران مدرسه نیازمند ارتباط همیشه‌در-دسترس نیست. مشغله‌ها و اولویت‌های جدید باعث می‌شود افراد فرصت کمتری برای قرارهای حضوری داشته باشند؛ اما توجه و پیگیری‌های کوچک و مداوم همچنان ارزشمند است.

بر اساس یک مرور نظام‌مند در سال ۲۰۲۳، کیفیت دوستی و زمانی که با دوستان سپری می‌شود از مهم‌ترین عوامل افزایش رفاه و سلامت روان است. عواملی مانند حمایت در خبرهای خوب، احترام به استقلال طرف مقابل و تلاش مستمر برای حفظ رابطه نیز اهمیت بالایی دارد.

در نتیجه، در روابط بزرگسالانه «حضور سازگار و توجه مستمر» اهمیت بیشتری دارد تا مکالمات روزانه یا دیدارهای مداوم.

۳. تلاش برای کنترل اموری که در اختیار ما نیست

بسیاری از تنش‌های دوستی‌های بزرگسالی ناشی از انتظارات پنهانی است: انتظار برای پاسخ‌دادن سریع، انتظار برای دعوت شدن به برنامه‌ها یا رفتار مطابق با ترجیحات ما. اما واقعیت آن است که نمی‌توانیم واکنش یا رفتار دیگران را کنترل کنیم.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۲ نشان داد که با افزایش سن، دوستی‌ها معمولاً به سمت همگونی بیشتر حرکت می‌کنند — یعنی افراد به‌طور طبیعی به سمت دوستانی با جنسیت یا تحصیلات مشابه خود می‌روند. این موضوع نشان می‌دهد که تطابق کامل در روابط نه ممکن است و نه واقع‌بینانه.

رهایی از انتظارات سخت‌گیرانه و تمرکز بر رفتار خود — از جمله ارسال پیام دوستانه، دعوت‌های گهگاهی یا پذیرش اینکه زندگی گاهی فرصت ارتباط نمی‌دهد — می‌تواند روابط را عمیق‌تر و پایدارتر کند.

جمع‌بندی

هرچند تغییرات بزرگسالی دوستی‌ها را دشوارتر می‌کند، اما با ایجاد ارتباطات کوچک، انعطاف‌پذیری و کاهش انتظارات، می‌توان روابط معنی‌دار و رضایت‌بخشی ساخت. دوستی‌های پایدار همچنان نقش مهمی در سلامت روان و احساس تعلق ما دارند و با کمی تلاش آگاهانه می‌توان دوباره آن‌ها را تقویت کرد.