آیا خطر ابتلا به سرطان روده در دونده‌های اولتراماراتن واقعاً بالاتر است؟
توجه به این نکته ضروری است که مطالعه توصیف‌شده ثابت نمی‌کند که ماراتن یا اولتراماراتن باعث سرطان روده می‌شوند.
به گزارش اینتیتر، توجه به این نکته ضروری است که مطالعه توصیف‌شده ثابت نمی‌کند که ماراتن یا اولتراماراتن باعث سرطان روده می‌شوند. این مطالعه، همچنین نشان نمی‌دهد که بیشتر سرطان‌های روده در سنین پایین در دونده‌ها رخ می‌دهد. بیشتر بیماران جوان مبتلا به این سرطان‌ها ورزشکاران استقامتی نیستند. علاوه‌بر‌این، مطالعه بررسی نمی‌کند که آیا ورزش متوسط همان خطرات را دارد یا خیر.
کمبود اکسیژن، التهاب و ترمیم بافت در روده، اگر مکرر اتفاق بیفتد، ممکن است در افراد مستعد باعث رشد ضایعات پیش‌سرطانی شود
نرخ آدنوم‌های پیشرفته که برای افراد حدود ۴۰ ساله انتظار می‌رود، از مطالعات کلی جامعه به دست آمده و نه از گروهی که دقیقاً شبیه دونده‌ها باشد. بنابراین تفاوت دیده‌شده جالب است، اما قطعی نیست. درحالی‌که پژوهش از نظر بالینی معتبر است، اندازه و طراحی آن به گونه‌ای است که باید به عنوان نقطه شروع برای مطالعات بزرگ‌تر دیده شود، نه پایه‌ای برای تغییر راهنمایی‌های کلی ورزش.
نکته‌ای که مطالعه تازه به ورزشکاران استقامتی یادآوری می‌کند این است که چنان‌چه بعد از دویدن، خون در مدفوع، تغییر در عادات روده، درد شکم یا کم‌خونی داشته باشند، نباید فکر کنند این مسائل فقط ناشی از ورزش است و آن را نادیده بگیرند. این علائم می‌تواند نشانه مشکل جدی‌تری باشد و باید پیگیری شود.
در جامعه‌ای که مشکلات گوارشی رایج هستند و اغلب طبیعی فرض می‌شوند، تشخیص علائم هشداردهنده آسان نیست. کارشناسان بر این موضوع تاکید می‌کنند که باید به دونده‌های جوانی که بعد از دوهای طولانی دچار خونریزی می‌شوند، غربالگری ارائه شود، زیرا کولونوسکوپی می‌تواند ضایعات پیش‌سرطانی را حذف و از تبدیل آن‌ها به سرطان جلوگیری کند.
مطالعه نشان می‌دهد که ورزش معمولی و منظم با شدت متوسط تا زیاد برای سلامت و پیشگیری از سرطان مفید است و انجام مکرر ورزش‌های استقامتی شدید ضروری نیست.
به علائم خود توجه کنید، اما وحشت نکنید
دویدن طولانی مفید است، ولی باید به نشانه‌های بدن مثل خونریزی نیز توجه کنید
در کنفرانس‌های اخیر داده‌هایی گزارش شده‌اند که نشان می‌دهند ورزش ساختاریافته پس از درمان سرطان روده، نتایج بلندمدت را بهبود می‌بخشد و تأکید می‌کند که فعالیت بدنی همچنان یکی از قدرتمندترین و کم‌هزینه‌ترین ابزارها در پیشگیری و مراقبت از سرطان است. مطالعه جدید روی دونده‌ها داستان کلی را زیر سوال نمی‌برد، بلکه فقط یک استثنای احتمالی در ورزش‌های شدید و طولانی را نشان می‌دهد که باید با دقت بررسی و نباید باعث نگرانی یا وحشت شود.
اگر تحقیقات بعدی ثابت کنند که ورزشکاران استقامتی که خیلی زیاد ورزش می‌کنند، خطر بالاتری برای ابتلا به بیماری خاصی (مثلاً سرطان روده) دارند، پزشکان ممکن است راهنمایی‌های پزشکی را تغییر دهند. مثلاً به این گروه از ورزشکاران پیشنهاد کنند که کولونوسکوپی را زودتر از سن ۴۵ سال انجام دهند.
دویدن طولانی و استقامتی برای بسیاری از افراد خوب و مفید است و نباید فقط به‌دلیل نتیجه مطالعه‌ای کوچک، دویدن را کنار گذاشت، اما باید حواسمان به بدنمان هم باشد. اگر علائمی مثل خونریزی یا چیزهای غیرعادی دیدیم، نباید فکر کنیم فقط نتیجه تمرین است. این علائم ممکن است مشکل پزشکی باشد و باید جدی گرفته شود.
