زلنسکی بشار اسد می‌شود؟
در نخستین روزهای حمله روسیه به اوکراین، روزنامه‌های روس‌گرای داخل کشور تیتر زدند که "آمریکا پشت اوکراین را خالی کرد". علاوه بر تیتر، بشکن هم می‌زدند البته! خوشحال بودند که دولت زلنسکی عن‌قریب سقوط می‌کند و پوتین با فتح کی‌یف، پوزه غرب را به خاک می‌مالد.
به گزارش اینتیتر به نقل از عصر ایران، در نخستین روزهای حمله روسیه به اوکراین، روزنامه‌های روس‌گرای داخل کشور تیتر زدند که "آمریکا پشت اوکراین را خالی کرد". علاوه بر تیتر، بشکن هم می‌زدند البته! خوشحال بودند که دولت زلنسکی عن‌قریب سقوط می‌کند و پوتین با فتح کی‌یف، پوزه غرب را به خاک می‌مالد.
در آن ایام پیشروی ارتش روسیه در خاک اوکراین چنان سریع بود که دولت بایدن به زلنسکی تعارف زد که اگر هوا پس است، جمع کن بیا آمریکا! اما زلنسکی مثل رضاشاه نبود که به محض ورود ارتش دشمن به خاک کشورش، تسلیم شود. ایستاد و نیروهای تحت امرش را رهبری کرد و بالاخره اوکراینی‌ها موفق شدند ارتش روسیه را در پنج کیلومتری کی‌یف متوقف سازند.
شجاعت و پایداری زلنسکی در آن روزهای نخستین و پرالتهاب جنگ، موجب شد دولت بایدن به خودش بیاید و به جای پافشاری بر پیشنهاد فرار به زلنسکی، از درِ کمک به اوکراین درآید.
به تدریج که کمک‌های نظامی آمریکا به اوکراین بیشتر شد، اوضاع چنان شد که می‌دانیم. یعنی روس‌ها تا حد زیادی عقب نشستند و خوابی که برای سقوط کی‌یف دیده بودند، تعبیر نشد.
دلیل نفرت حضرات مذکور از زلنسکی، ایستادگی زلنسکی در برابر تجاوز و توسعه‌طلبی ارضی پوتین است. زلنسکی صرفا غرب‌گرا نبود بلکه غرب‌گرایی بود که در برابر پوتین، که بزرگ‌ترین دشمن لیبرال‌دموکراسی در جهان کنونی است، قد علم کرد و به همین دلیل خاری شد در چشم آنان!
اینان زلنسکی را متهم می‌کنند به گدایی از غرب. ولی چنان که پیشتر در یادداشت "رفتار معاون ترامپ، زننده‌تر از خود او..." توضیح دادیم، زلنسکی در پی نقد کردن طلب اوکراین از غرب بوده و طی این سه سال با فشار بر آمریکا و اروپا تقریبا حدود ۲۰۰ میلیارد دلار از این "بدهکارانِ اوکراین" گرفته است تا مانع تاخت‌وتاز مطلق روس‌ها در کشورش شود؛ روس‌هایی که سردار سلیمانی هم - به قول حسین مرعشی - درباره‌شان می‌گفت: خدا نامردتر از این جماعت نیافریده.
باری، نشریات روس‌گرای وطنی، که گفتیم چرا از زلنسکی بیزارند، در ابتدای جنگ اوکراین خوشحال بودند که آمریکا پشت اوکراین را خالی کرده. بعد که دیدند دولت بایدن تمام‌قد پشت اوکراین ایستاده، ادعای اولیه‌شان را رها کردند و مدعی شدند که آمریکا جنگ‌افروز است و به همین دلیل مشغول کمک نظامی و مالی به اوکراین است.
در واقع آمریکا هر سیاستی پیشه کند، این‌ها آن سیاست را دستمایه آمریکاستیزی‌شان می‌کنند. دستاورد این آمریکاستیزی را هم در آینه اقتصاد کشورمان بوضوح داریم می‌بینیم. حتی اگر اروپا هم پشت اوکراین را خالی کند و نهایتا اوکراین از روی نقشه سیاسی جهان حذف شود، مشکلی از انبوه مشکلات اقتصادی مردم ایران حل نمی‌شود.
خوشحالی بابت مصایب دیگران، رافع مصائب ملی ما نیست. ولی نکته این است که حل مشکلات اقتصادی ایران، عزمی می‌خواهد برآمده از ایراندوستی. میهن‌دوستی به حرف نیست. به عمل است. پوتینیسم در ایران هیچ ربطی به ایراندوستی ندارد.
