معرفی و نقد فیلم همنشین 2025 Companion : رازآلود و هیجان انگیز!

به گزارش اینتیتر به نقل از نواندیش، فیلم همدم یا همنشین Companion 2025 فیلمی در ژانر ترسناک و هیچان انگیز محصول سال 2025 می باشد.

داستان فیلم:

ایریس و دوستانش برای گذراندن یک آخر هفته آرام و مجلل، به عمارت مجلل یک میلیاردر در کنار دریاچه دعوت می‌شوند. در ابتدا، این سفر مانند یک تعطیلات بی‌نقص به نظر می‌رسد؛ اما خیلی زود اتفاقات غیرمنتظره همه چیز را تغییر می‌دهد. مرگ ناگهانی میزبانشان، میلیاردر مرموز، همه را در شوک فرو می‌برد و آن‌ها را در میان مجموعه‌ای از شک و تردید قرار می‌دهد.

با مرگ او، زنجیره‌ای از حوادث غیرمنتظره آغاز می‌شود که نشان می‌دهد هر یک از افراد حاضر در عمارت، رازهایی پنهان دارند. ایریس که به نظر می‌رسد بیشتر از دیگران تحت تأثیر این ماجرا قرار گرفته، تلاش می‌کند حقیقت پشت این حادثه را کشف کند. در حالی که تنش بین دوستان بالا می‌گیرد، اعتماد به یکدیگر سخت‌تر از همیشه می‌شود و مشخص نیست چه کسی حقیقت را می‌گوید و چه کسی چیزی برای پنهان کردن دارد.

بازیگران فیلم همنشین 2025:

سوفی تاچر در نقش ایریس
هاروی گیلن در نقش الی
جک کواید در نقش جاش
روپرت فرند در نقش سرگئی
لوکاس گیج در نقش پاتریک

درباره فیلم همدم / همنشین

فیگار: فیلم Companion که در سال 2025 به کارگردانی و نویسندگی درو هانکاک ساخته شده، یک کمدی سیاه علمی تخیلی است که با تنش‌های هیجان‌انگیز سعی می‌کند داستانی پیچیده را روایت کند.

این فیلم درامی مملو از شوخی‌های تاریک و ترسناک است که در آن سوفی تاچر و جک کواید نقش یک زوج را بازی می‌کنند که برای گذراندن تعطیلات آخر هفته به کلبه‌ای دورافتاده با دوستانشان می‌روند؛ اما این تعطیلات به سرعت به آشوبی غیرقابل پیش‌بینی تبدیل می‌شود.

در این فیلم، لوکاس گیج، مگان سوری، هاروی گیلن و روپرت فرند نیز در نقش‌های مکمل حضور دارند و به پیشبرد داستان کمک می‌کنند. فیلم Companion در تاریخ 31 ژانویه 2025 توسط کمپانی برادران وارنر در ایالات متحده اکران شد و توانست نظر مثبت منتقدان را جلب کند. همچنین این فیلم تا به امروز 33.2 میلیون دلار فروش کرده است.

نقد و بررسی فیلم همدم / همنشین

فیلم همنشین در سایت نقد و بررسی راتن تومیتوز توانسته 94% از 221 نقد دریافتی خود را مثبت بگیرد و میانگین امتیاز آن 7.5 از 10 است. توافق عمومی این سایت در تحلیل فیلم Companion می‌گوید:

یک ساختار هوشمندانه که روی پیچش‌های داستانی خود تکیه نمی‌کند. همنشین با هیجان زیادی خوبی‌های دیوانه‌وار را در کنار زندگی خانگی به نمایش می‌گذارد.

در سایت متاکریتیک که از میانگین وزنی برای ارزیابی استفاده می‌کند، فیلم امتیاز 70 از 100 را از 40 منتقد دریافت کرده که نشان‌دهنده نقدهای «عموماً مثبت» است. مخاطبانی که توسط CinemaScore بررسی شده‌اند، به فیلم نمره میانگین «B+» از مقیاس A+ تا F داده‌اند.

کریس اونجلیستا از فیلم اسلش به این فیلم امتیاز 9 از 10 داده و آن را اولین فیلم بزرگ 2025 توصیف و از عملکردهای بازیگران و اصالت فیلم ستایش کرده است. ونگ یی لینگ از The Straits Times به آن 4 از 5 ستاره داد و نوشت:

یک کمدی تاریک و به‌شدت سرگرم‌کننده که روابط سواستفاده‌گرانه مردان خودخواه را به طرز بی‌رحمانه‌ای به سخره می‌گیرد.

کوین ماهر از مجله تایمز در نقد فیلم Companion امتیاز 3 از 5 ستاره را داد و آن را فیلمی شبیه به فیلم‌هایی مثل متروپولیس خواند که با شروعی شگفت‌انگیز خود را معرفی می‌کند و از عملکرد متیلدا تاتچر نیز تمجید کرد.

بررسی فرم و تحلیل روایی فیلم

فیلم همنشین با بازی جک کواید و سوفی تاتچر که در ابتدا با وعده‌ای از نوآوری و جذابیت به نظر می‌رسید، در نهایت بیشتر به‌عنوان یک اثر براق و پرزرق‌وبرق ظاهر می‌شود که ادعای هوش و اصالت دارد؛ اما در حقیقت آنطور که خود فکر می‌کند، به آن حد از هوشمندی و اصالت نمی‌رسد.

شما با دیدن این فیلم تصور می‌کنید که یک فیلم علمی-تخیلی پیچیده از یک قسمت سریال Black Mirror می‌بینید که آن را به‌طور کامل به فیلم تبدیل کرده‌اند. آیا می‌توانید این تصویر را در ذهن خود مجسم کنید؟

اگر در چند سال اخیر فیلم‌هایی مانند Foe، Fingernails، Don’t Worry Darling، Swan Song، Love Me، The Pod Generation، The Substance، Possessor یا سایر آثار مشابه را دیده باشید، می‌توانید به راحتی تشخیص دهید که همنشین نیز به نوعی در همین روند پیش می‌رود و تلاش می‌کند از یک ایده غیرواقعی برای انتقاد از یک واقعیت اجتماعی استفاده کند.

این فیلم از کارگردان و نویسنده تازه‌کار درو هَنکاک است که تلاش دارد یک نوع خاص از مردان سلطه‌گر را به تصویر بکشد؛ مردانی که در ظاهر دوستانه و مهربانشان در واقع یک هسته فاسد و کنترل‌کننده دارند. جک کواید که در نقش جاش ظاهر می‌شود، با استفاده از جذابیت و توانایی‌های خود در بازیگری، توانسته این نقش را به خوبی به تصویر بکشد، هرچند که شخصیت او کمی سطحی و ضعیف به نظر می‌رسد.

در ابتدا، داستان با جاش که برای تعطیلات آخر هفته به همراه نامزدش آیریس (سوفی تاتچر) به خانه‌ای دورافتاده می‌رود، شروع می‌شود. آیریس احساس می‌کند که دوستان جاش او را نمی‌پذیرند و در حاشیه قرار دارد و این احساس زمانی شدت می‌گیرد که اتفاقی وحشتناک رخ می‌دهد.

آیریس که همواره به جاش علاقه‌مند است، به‌طور ناگهانی متوجه می‌شود که این علاقه و وابستگی به طور طبیعی به وجود نیامده، بلکه این ویژگی‌ها توسط جاش برای او برنامه‌ریزی شده است.

او در واقع یک ربات محسوب می‌شود که جاش ویژگی‌های فیزیکی و ذهنی‌اش را از طریق گوشی هوشمند خود تنظیم کرده است. برخلاف فیلم‌هایی همچون فرودستی (Subservience) یا مگان (M3GAN) که در آن‌ها ربات‌ها تهدید به‌شمار می‌روند، در اینجا تهدید واقعی از جانب انسان‌هایی است که از این ربات‌ها به‌عنوان وسیله‌ای برای کنترل و بازی با دیگران استفاده می‌کنند.

این فیلم سعی دارد تا پرسش‌هایی در مورد مردانی که اینگونه روابط را ترجیح می‌دهند و چگونگی مجازات آن‌ها را مطرح کند؛ درست مانند یک فیلم زرد فمنیستی.با اینکه فیلم در ابتدا به شکل یک کمدی تاریک با طنز خاص پیش می‌رود، اما به تدریج از جذابیتش کاسته و ایده‌های اصلی و پیچش‌های داستانی بسیار زود تمام می‌شوند.

هَنکاک در این فیلم بیشتر بر جنبه‌های کمدی تمرکز کرده است، اما در این مسیر نتواسته به اندازه کافی شوخ‌طبع و دقیق باشد. جک کواید بار دیگر در نقش مردی مزاحم و آزاردهنده بازی کرده است، اما شخصیت او به اندازه کافی عمق ندارد و فیلم نتواسته ما را به‌طور کامل درگیر کند تا شاهد انتقام قهرمانانه زنانه در پایان باشیم.

به‌طور کلی، این فیلم از نظر فرم و محتوای سطحی، شباهت‌هایی به آثار مشابه مانند Blink Twice دارد که در آن‌ها پیام‌های اجتماعی در قالب سرگرمی ساده ارائه می‌شود، بدون اینکه عمق قابل‌توجهی داشته باشد.

همچنین باید گفت که هَنکاک به عنوان کارگردان از نظر بصری توانسته اثر خود را توچشم و جذاب بسازد؛ اما از لحاظ نوشتاری در سطح پایین‌تری قرار دارد. این فیلم بیشتر یک اثر تجاری و صرفاً سرگرم‌کننده است که با استفاده از تنش‌های ژانر علمی-تخیلی و آخرالزمانی تلاش دارد مخاطب را جذب کند؛ اما در نهایت به دلیل ساده‌بودن و پیش‌بینی‌پذیری‌اش، نتواسته آنطور که باید تأثیرگذار باشد.

در نهایت، همنشین فیلمی است که با وجود پتانسیل‌های اولیه، نتواسته بر عمق و اصالت خود تمرکز کند و به یک اثر یاد ماندنی تبدیل شود.