شب درخشش «ارزش احساسی» و «رستاخیر» در ساحل فرانسه | دومین نخل طلای کن ایران
در مراسمی با حضور چهره‌های سرشناس سینما و در فضایی پرشور در ساحل کوت دازور، ژولیت بینوش، بازیگر سرشناس فرانسوی و رئیس هیئت داوران جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵، اختتامیه یکی از جنجالی‌ترین و پرخبرترین دوره‌های این رویداد بین‌المللی را هدایت کرد؛ دوره‌ای که هم در انتخاب آثار و هم در واکنش‌ها، بحث‌برانگیز و متفاوت ظاهر شد.
به گزارش اینتیتر به نقل از خبرآنلاین، هفتاد و هشتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کن، شامگاه شنبه ۲۴ مه (۴ خرداد) با معرفی برندگان نخل طلا و دیگر جوایز اصلی به کار خود پایان داد؛ مراسمی باشکوه که در سالن لومیر کاخ جشنواره شهر کن برگزار شد و چهره‌های سرشناس سینمای جهان از جمله بازیگران، کارگردانان، منتقدان و تهیه‌کنندگان، در آن حضور داشتند.
این دوره از جشنواره از سه شنبه ۱۳ مه(۲۳ اردیبهشت) کار خود را آغاز کرد و ۲۲ فیلم در بخش مسابقه اصلی با یکدیگر رقابت کردند. هیئت داوران به ریاست ژولیت بینوش در حالی برندگان جوایز را اعلام کردند که آثار جشنواره امسال تنوع موضوعی و ساختاری بسیاری داشتند. از فیلم اولی‌ها مثل اسکارلت جوهانسون و کریستین استورات، تا بازیگرانی مثل جنیفر لارنس، رابرت پتینسون، دنزل واشنگتن و پدرو پاسکال که پس از مدتی فاصله از فضای کن با آثار چشم‌گیری برگشتند فضای امسال جشنواره پرهیجان تر از سال های پیش جلو رفت.
از جمله فیلم‌هایی که توجه منتقدان را در طول جشنواره به خود جلب کردند می‌توان به «[نام چند فیلم مهم]» اشاره کرد که در رسانه‌های معتبر بازتاب گسترده‌ای داشتند.
ده روز در کن؛ نبض سینمای جهان در ساحل فرانسه
ده روز گذشته در کن، فراتر از نمایش فیلم‌ها، صحنه‌ای برای تلاقی دغدغه‌های معاصر سینما و جامعه جهانی بود. از نمایش آثار جسورانه و زن‌محور گرفته تا گام‌های پررنگ فیلم‌سازان نوظهور از آسیا و آفریقا، همه چیز حکایت از نسلی دارد که دیگر به قواعد سنتی بسنده نمی‌کند.
فیلم‌هایی با ساختارهای تجربی، روایت‌هایی از خشونت پنهان در روابط خانوادگی، بحران اقلیمی و رنج‌های انسانی در مرزهای مهاجرت، این دوره از جشنواره را تبدیل به آیینه‌ای از دردها و دلهره‌های جهان امروز کرده بود.
حضور پررنگ زنان، چه در پشت دوربین و چه در داستان‌ها، یکی از نشانه‌های بارز امسال بود؛ همراه با قدرت‌نمایی فیلم‌سازانی که سینما را نه به‌عنوان سرگرمی، بلکه ابزاری برای گفت‌وگو، اعتراض و اندیشیدن می‌دانند. در روزهای گذشته، صدای خنده، سکوت عمیق، ایستادن‌های طولانی بعد از نمایش فیلم‌ها و تشویق‌های ممتد، همگی نشانه‌هایی از یک تجربه مشترک انسانی بودند که کن ۲۰۲۵ را به یکی از تأثیرگذارترین دوره‌های اخیر بدل ساخت.
جشنواره امسال از همان ابتدا با اعلام ممنوعیت برهنگی روی فرش قرمز و بیانیه ۳۸۰ بازیگر در محکومیت سکوت مقابل جنایات غزه با حواشی سیاسی و اجتماعی کار خود را آغاز کرد و با لحظاتی مثل درگیری دنزل واشینگتون با عکاسان، حضور فعال سیاسی مدافع فلسطین، جولین آسانژ روی فرش قرمز پس از آزادی از زندان، ترسیدن شدید و بامزه اما استون از یک زنبور مزاحم هنگام عکاسی و احساساتی شدن واکین فینیکس موقع تشویق طولانی فیلمشان ادامه پیدا کرد.
در میان ۲۲ فیلم حاضر در بخش اصلی جشنواره اما، چند اثر بیش از دیگران توجه منتقدان و مخاطبان را به خود جلب کردند. از جمله این فیلم‌ها می‌توان به «مردی که از قایق نجات پرید» ساخته یورگوس لانتیموس، «خانه» به کارگردانی هیروکازو کورئیدا، «آرام باش» از نادین لبکی، و «چهار دختر» به کارگردانی کوثر بن هنیه اشاره کرد. این آثار به واسطه نگاه متفاوت، روایت‌های انسانی و اجراهای قابل‌توجه در مرکز توجه‌ها قرار گرفتند.
با همه این‌ها، سرآخر نشست‌ها، انتقادها و تشویق ها طولانی به ایستگاه پایانی رسیدند و نوبت به اعلام برنده ها رسید.
