رازهای پشت پرده قدرت پوتین سینمایی شد

به گزارش اینتیتر به نقل از آوش،  فیلم «جادوگر کرملین» به کارگردانی «الیویر آسایاس»، با بازی «جود لا» در نقش «ولادیمیر پوتین»، در جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد. برخلاف انتظارها، «جود لا» در این فیلم چهره‌ای خونسرد و آرام از پوتین ارائه می‌دهد و خبری از خشم و تهدیدهای تند او نیست؛ اتفاقی که در نقش او به عنوان «هنری هشتم» در فیلم «فایربرند» سال ۲۰۲۳ دیده شده بود.

در این فیلم، پوتین که به زبان انگلیسی و با لهجه انگلیسی صحبت می‌کند، حتی شخصیت اصلی داستان نیست! فیلم بر اساس رمان پرفروش سال ۲۰۲۲ نوشته «جولیانو دا  امپولی» ساخته شده و داستان بر محور «وادیم بارانو»، شخصیت تخیلی اما برگرفته از سیاستمدار واقعی روس، «ولادیسلاو سوروکف»، که مشاور نزدیک پوتین بوده، می‌چرخد.

مشابه رمان‌های «ولف هال» هیلاری مانتل، این فیلم به جای تمرکز بر پادشاه، به استراتژیست هوشمند پشت پرده قدرت می‌پردازد. «بارانو» در داستان به یک استاد دانشگاه آمریکایی می‌گوید که در اوایل دهه ۹۰ میلادی و پس از فروپاشی کمونیسم، جوانان مسکو از آزادی‌های تازه به وجد آمده بودند و او که قصد داشت بازیگر و کارگردان تئاتر شود، به جای آن مدیر تلویزیونی شد تا بتواند تأثیرگذارتر باشد. او به‌سرعت وارد سیاست می‌شود و با حمایت اولیگارش مشهور، «بوریس برزوسکی»، در کمپین انتخاباتی «بوریس یلتسین» به عنوان رئیس‌جمهور همکاری می‌کند. از جمله ترفندهای آنها این بود که «یلتسین» را به صندلی‌اش می‌بستند تا خم نشود و صدای ضبط‌شده سخنرانی‌های گذشته‌اش را روی کلام مبهم و تلوتلوخوران او پخش می‌کردند. هر دو می‌دانستند که در سیاست، ظاهر مهم‌تر از واقعیت است.

با وجود پیروزی «یلتسین»، «برزوسکی» می‌داند که دوران او به پایان رسیده و سیستم متمرکز بر پول و سرمایه‌داری او نیز رو به زوال است. مردم روسیه خواهان نظامی محکم و قوی هستند؛ کسی که ساده و سرراست سخن بگوید.

«برزوسکی» معتقد است «ولادیمیر پوتین»، یک کارمند دولتی رک و صریح، بهترین گزینه برای نخست‌وزیری و سپس ریاست‌جمهوری است. او می‌گوید: «او نابغه نیست، اما فعلاً کار راه می‌اندازد.» اشتباه «برزوسکی» این است که فکر می‌کند «پوتین» همچنان به مشاوره او نیاز خواهد داشت، اما مردم روسیه بیشتر از کارآفرینان پرزرق‌وبرق، مردان قوی و جدی را می‌پسندند.

«برزوسکی» خیلی زود از کرملین و سپس از کشور رانده می‌شود، در حالی که «بارانو» با بهره‌گیری از تجربه تئاتر و تلویزیون، به خواسته‌های پوتین پاسخ می‌دهد. دکترین «بارانو» این است که ظاهر همه چیز است و باید طبق خواسته مردم تنظیم شود. مراسم و رویدادهای عمومی باید پرزرق‌وبرق و نمایشی باشند تا بیشترین جذب مخاطب را داشته باشند.

او معتقد بود: مخالفان پر سر و صدایتان را اجازه دهید حرف بزنند، چون رفتارشان اعتبار شما را بیشتر می‌کند. زبان ضدحکومتی معترضان را بدزدید و آن را به طرفداران خود یاد دهید تا حمایت از شما شورشی به نظر برسد. به جای تبلیغات اینترنتی گسترده، اینترنت را به فضایی پر از سردرگمی و انحراف تبدیل کنید تا مردم واقعیت را فراموش کنند و اگر رسانه‌ای شما را نقد کرد، آن رسانه را تصاحب کنید.

«جادوگر کرملین» مانند شخصیت اصلی‌اش، آرام و سنجیده پیش می‌رود و به همین دلیل احتمال ندارد فیلمی پرفروش و پرهیجان باشد. اما با وجود داستانی تخیلی، فیلم دیدنی است برای کسانی که می‌خواهند بدانند پوتین چگونه به قدرت رسید و آن را چگونه حفظ کرد. این فیلم می‌تواند به درک بهتر روش‌های به کار رفته در دیگر کشورها نیز کمک کند و به گفته الیویر آسایاس در مصاحبه با مجله «واریتی»، این فیلم فقط داستان تولد روسیه امروز نیست بلکه روایت تولد جهان امروز است.