هارپ با ایران چه کرده است؟ | ناتو با مهندسی آب‌وهوا بارش برف و باران را از آسمان کشور حذف کرد؟

به گزارش اینتیتر به نقل از  اقتصادآنلاین، بحث درباره تأثیر فناوری هارپ بر آب و هوا در شبکه‌های اجتماعی گسترده است. کاربران این فناوری را دست پنهان ناتو و آمریکا، برای ایجاد خشکسالی می‌دانند.

پست‌هایی با هزاران لایک و بازنشر، مدعی‌اند امواج رادیویی هارپ، ابرها را پیش از ورود به مرزها خالی می‌کند: ابرها بار خود را پشت مرزهای سیاسی تخلیه کرده‌اند، هارپ محتمل‌ترین سناریوی جنگ ترکیبی است.

برخی تصاویر و نقشه‌های اقلیمی، ایران را هدف قحطی و بحران آب نشان می‌دهند. همسایگان نیز در این روایت نقش دارند: پروژه‌های سدسازی در کشورهای همسایه و برداشت بی‌رویه آب، به عنوان عوامل تشدید خشکسالی معرفی می‌شوند. حتی پست‌هایی، آتش‌سوزی‌های آمریکا را به عنوان جبران خشکسالی ایران تحلیل می‌کنند:  "هارپ برای نابودی محیط زیست مخالفان طراحی شده."

ویدیوهای پربازدید از مصاحبه‌ها، محبوبیت این نظریه‌ها را افزایش داده و حتی زلزله‌ها را به هارپ نسبت می‌دهند:  "زلزله هارپ و هسته‌ای متفاوتند، این‌ها ابزار بی‌ثباتی‌اند."

موج دوم سوءمدیریت داخلی

در موج دوم، کاربران و تحلیلگران بحران آب را ناشی از سوءمدیریت داخلی می‌دانند. خشک شدن دریاچه ارومیه که ۱۳ هزار سال پایدار بود، نماد ناکارآمدی معرفی شده است:  "۱۳ هزار سال پایدار بود، اما خشک شد؛ تقصیر حکومت است، نه آسمان."

افت شدید آب‌های زیرزمینی و افزایش دما در سراسر کشور نیز نگرانی‌ها را تشدید می‌کند: "خشکسالی شدیدترین دوره ثبت‌شده است؛ کلان‌شهرها در آستانه بحران."

تالاب‌های هامون، گاوخونی و بختگان نیز در فهرست مناطق بحران‌زده قرار دارند: "زمین‌های حاصلخیز به بیابان تبدیل شده؛ سوءمدیریت آب، عامل اصلی است."

سدهای بزرگ نیز شریان‌های حیاتی را تهدید می‌کنند و محدودیت شدید مصرف آب، شرایط کشور را بحرانی کرده است.

موج سوم انکار هارپ

در موج سوم، کارشناسان هواشناسی تأثیر هارپ بر اقلیم ایران را رد می‌کنند: "هارپ بر تروپوسفر تأثیری ندارد؛ خشکسالی نتیجه سدسازی بی‌رویه و برداشت آب است."

با این حال، بحث هارپ همچنان در فضای مجازی ادامه دارد. بودجه‌های نظامی و پروژه‌های پیشرفته، مرز میان علم و قدرت را مبهم کرده و موجی از شک و تردید ایجاد کرده است.

سایه بحران واقعی

بحران واقعی آب، نه تنها خشکسالی، بلکه حقابه‌های پرداخت‌ نشده و سوءمدیریت منابع است. بیش از دو سوم ظرفیت سدهای کشور کاهش یافته و بسیاری از استان‌ها بارندگی نزدیک به صفر را تجربه کرده‌اند.

پروژه‌های نظامی مانند هارپ، مرز میان علم و قدرت را محو کرده‌اند، اما حتی اگر نظریه‌های توطئه بی‌پایه باشند، نگرانی از جنگ اقلیمی واقعی همچنان پابرجاست.