تاریخ جشن عید الزهرا یا فرحه الزهرا در سال ۱۴۰۳ چه روزی است؟ + دلیل نامگذاری فرحه الزهرا

به گزارش اینتیتر، تاریخ دقیق جشن عید الزهرا یا فرحه الزهرا در سال ۱۴۰۳ پس از ایام محرم و صفر است. در این مطلب تاریخ دقیق  جشن عید الزهرا یا فرحه الزهرا در سال ۱۴۰۳ را به همراه علت نام گذاری این جشن را مشاهده می کنید.

دلیل نامگذاری فرحه الزهرا

علت نامگذاری "فرحه الزهرا" و عید الزهرا و برپایی جشن در ۹ ربیع‌الاول به دو دلیل عمده مرتبط است:

اولین دلیل، سالروز به امامت رسیدن حضرت ولی‌عصر (عج) است. از آنجا که هشتم ربیع‌الاول روز شهادت امام حسن عسکری (ع) بوده، پس از شهادت ایشان، امامت به حضرت ولی‌عصر (عج) منتقل می‌شود. به همین دلیل، شیعیان برای ابراز شادی و خشنودی از به امامت رسیدن امام زمان (عج)، این روز را جشن می‌گیرند و بدین وسیله ارادت و احترام خود را نسبت به ایشان و مادر گرامی‌شان، حضرت زهرا (س)، ابراز می‌کنند. با این حال، هیچ توصیه‌ای از سوی معصومین (ع) درباره جشن گرفتن این روز وجود ندارد.

دلیل دوم که به نادرستی در میان مردم رایج شده، سالروز قتل عمر بن خطاب در ۹ ربیع‌الاول است. اما این باور اشتباه و بدون استناد معتبر است. طبق منابع تاریخی شیعه و سنی، عمر بن خطاب در روز بیست و سوم ذی‌الحجه مورد حمله قرار گرفته و سه روز بعد فوت کرده است؛ بنابراین، او در اواخر ذی‌الحجه درگذشته و نه در ۹ ربیع‌الاول. همچنین برخی منابع تاریخی اشاره دارند که در این روز، یکی از قاتلان امام حسین (ع) به نام عمر بن سعد به هلاکت رسیده است، نه عمر بن خطاب.

تاریخ جشن عید الزهرا یا فرحه الزهرا در سال ۱۴۰۳ چه روزی است؟

نهم ربیع الاول مصادف با ۲۲ شهریور ۱۴۰۳  تاریخ دقیق جشن عید الزهرا یا فرحه الزهرا در سال ۱۴۰۳ است.

دیدگاه آیت‌الله بهجت درباره عید الزهرا:

آیت‌الله محمدتقی بهجت (ره) درباره برگزاری مراسم به مناسبت عید الزهرا توصیه می‌کردند که این مجالس به بیان فضایل اهل بیت (ع) به ویژه حضرت زهرا (س) و حدیث ثقلین اختصاص یابد. ایشان تأکید داشتند که شیوه مرحوم آیت‌الله بروجردی (ره) نیز چنین بوده است؛ یعنی پرداختن به مشترکات بین شیعه و اهل سنت و پرهیز از توهین، سب یا لعن آشکار.

آیت‌الله بهجت درباره برخی رفتارها به نام عید الزهرا می‌فرمودند: "چه بسا این رفتارها موجب اذیت و آزار یا حتی قتل شیعیان در کشورهایی که در اقلیت هستند شود. اگر چنین شود و حتی یک قطره خون از آنها ریخته شود، ما مسبب یا شریک جرم خواهیم بود."

آیت‌الله بهجت بر دقت شیعیان در گفتار و رفتار تأکید زیادی داشتند تا از تحریک اهل سنت جلوگیری شود و بر تقیه عملی و قولی تأکید می‌کردند؛ هرچند تقیه و تزلزل قلبی را حرام می‌دانستند.