آخرین شانس تیم ملی برای وداع با خاطرات تلخ گذشته

به گزارش اینتیتر، تیم ملی ایران در آخرین بازی مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ از کره شمالی میزبانی خواهد کرد. در ۱۱ دوره قبلی حضور ایران در این رقابت‌ها، خاطرات تلخ و شیرین بسیاری در بازی پایانی رقم خورده است. مهمترین خوشحالی بدون تردید مربوط به ۸ آذر ۱۳۷۶ (صعود به جام جهانی ۱۹۹۸) بود، در حالی که تراژیک‌ترین خاطرات احتمالا به برد در خانه مقابل استرالیا (۱۹۷۴) و ایرلند (۲۰۰۲) برمی‌گردد که منجر به صعود به جام جهانی نشدند.

لحظات شیرین صعود و پیروزی‌های به‌یادماندنی

جام جهانی ۱۹۷۸: با قطعی شدن صعود تیم ملی، حشمت مهاجرانی با ترکیبی جوان راهی کویت شد. همه انتظار باخت ایران را داشتند و این امید با گل دقیقه ۱۴ میزبان در ورزشگاه الکویت بالا رفت. اما تیم ملی در دقیقه ۴۸ با ضربه بهتاش فریبا به بازی برگشت و در دقیقه ۵۹ کامبکش را کامل کرد. ایران نه تنها نباخت، بلکه پیروز شد تا شایستگی خود را به عنوان تنها نماینده دو قاره ثابت کند.

جام جهانی ۱۹۹۸: نوشتن درباره آنچه در ظهر ۸ آذر ۱۳۷۶ در ایران رخ داد، تکرار مکررات است. آن روز، درست وقتی ساندرو پوهل، داور مجار، در سوتش به نشانه پایان بازی و صعود ایران به عنوان آخرین تیم حاضر در جام جهانی ۱۹۹۸ دمید، به قول زنده‌یاد حمیدرضا صدر: "زمین برای چند ثانیه سبک‌تر شد چون ۶۰ میلیون ایرانی روی هوا بودند."

جام جهانی ۲۰۱۴: یک انتقام شیک و تاریخی در روزی که باید کره جنوبی را در سئول می‌بردیم. این مهم با گل دقیقه ۶۰ رضا قوچان‌نژاد انجام شد تا با ۱۶ امتیاز و بالاتر از میزبان و ازبکستان ۱۴ امتیازی، به برزیل برسیم. دبل سیو رحمان احمدی، جنگندگی آندرانیک تیموریان در صحنه منجر به گل، شادی گل عجیب و غریب کارلوس کی‌روش و چند صحنه دیگر، آن روز به تاریخ فوتبال ایران پیوست.

خاطرات تلخ و حسرت‌های بزرگ

جام جهانی ۱۹۷۴: کره جنوبی منتظر برنده رویارویی ایران و استرالیا بود تا تنها نماینده آسیا و اقیانوسیه معرفی شود. تیم ملی در همان نیمه اول، ۲ گل به استرالیا زد تا همه به جبران شکست ۳ بر صفر بازی رفت امیدوار شوند. اما از دقیقه ۳۲ که گل دوم به ثمر رسید تا سوت پایان، دیگر تور دروازه استرالیا نلرزید و جماعت حاضر در ورزشگاه آزادی با تلخی به خانه برگشتند.

جام جهانی ۲۰۰۲: نمایش جانانه برابر ایرلند با تساوی بدون گل دنبال می‌شد که یحیی گل‌محمدی در دقیقه ۹۰ دروازه شی گیون را باز کرد. این گل اما برای جبران باخت ۲ بر صفر بازی رفت، کفاف نمی‌داد. آن موقعیت طلایی بازی رفت و حرکت عجیب علیرضا نیکبخت واحدی در بازی برگشت (که با وجود کشیده شدن پیراهنش در محوطه جریمه به بازی ادامه داد)، حسرت اولین جام جهانی آسیایی (۲۰۲۲) را به دل‌هایمان گذاشت.

جام جهانی ۲۰۱۰: تیم ملی برای زنده نگه داشتن امیدهای رسیدن به پلی‌آف راهی کره جنوبی شد. گل اول را با ضربه دقیقه ۵۲ مسعود شجاعی به ثمر رساندیم، اما ۸ دقیقه مانده به پایان، پارک جی سونگ بازی را مساوی کرد. با این یک امتیاز، تیم ملی به هدفش می‌رسید اگر رویارویی عربستان و کره شمالی مساوی نمی‌شد که بدون گل، مساوی شد و ما حذف شدیم.

جام جهانی ۲۰۲۲: صعود تیم ملی خیلی زود قطعی شده بود و پس از شکست برابر کره جنوبی، در بازی پایانی میزبان لبنان بودیم. دیداری که در مشهد برگزار شد و تیم ملی با دو گل سردار آزمون و علیرضا جهانبخش، برنده‌اش شد. اما تصاویر برخوردهای عجیب با هواداران و به خصوص خانم‌های تماشاگر و عدم اجازه ورود به آن‌ها، شیرینی این برد را به تلخی محض تبدیل کرد. فیفا علیه اتفاقات مشهد بیانیه داد و ماجرا به یک بحران تبدیل شد.

نتایج خنثی و بدون تأثیر مستقیم

جام جهانی ۱۹۹۰: برد خانگی ۳ بر ۲ برابر چین در حالی که تا دقیقه ۶۴ با ۳ گل جلو بودیم و در ۲ دقیقه ۲ گل خوردیم. با توجه به نتیجه بازی آخر چین، برد ۳ بر صفر هم باعث صعودمان نمی‌شد.

جام جهانی ۱۹۹۴: هنرنمایی‌های بهزاد غلامپور، قبلاً اثرش را گذاشته بود و شکست ۴ بر ۳ برابر عربستان تلخی زیادی نداشت، هرچند سوپرگل‌های کریم باقری و مهرداد میناوند (یادشان گرامی) را پرپر کرد.

جام جهانی ۲۰۰۶: بعد از قطعی شدن صعودمان به آلمان، راهی ژاپن شدیم و ۲ بر ۱ به میزبان باختیم. تنها نکته مهم بازی این بود که یوجی ناکازاوا هم نتوانست علی دایی را مهار کند و روی او پنالتی کرد.

جام جهانی ۲۰۱۸: صعودمان قطعی شده بود که از سوریه میزبانی کردیم. گل اول را خوردیم، با بریس سردار آزمون کامبک زدیم، ولی بازی با گل دقیقه ۳+۹۰ عمر سوما مساوی و باعث ناراحتی شدید کی‌روش شد.