سلبریتی‌ها صرفا برای پر کردن گیشه تئاتر هستند
کارگردان «جامپ کات» گفت: دلیل استفاده از سلبریتی‌ها در تئاتر که چند سالی است باب شده صرفا برای پر کردن گیشه است درحالی که باید دید ذائقه مردم چیست و آنها چه می‌خواهند هرچند آثاری هم که در آنها سلبریتی‌ها حضور داشتند در گیشه خیلی موفق نبودند.
به گزارش اینتیتر به نقل از ایرنا، حامد نصرآبادیان در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر ایرنا درباره بازگشت دوباره سلبریتی‌ها به عرصه تئاتر و رونق به این هنر اظهار داشت: باید بدانیم رسالت تئاتر چیست. اگر رسالت تئاتر ایجاد آگاهی در سطح جامعه است، صرفا این کار با یک سلبریتی انجام نمی‌شود. بلکه با یک فرم، محتوا، قصه و کارگردانی خوب اتفاق می‌افتد. حال ممکن است بازیگر نمایش، یک ناشنوا و یا دانشجوی تئاتر باشد. خود قصه است که باید هدایت کننده باشد.
وی تصریح کرد: یکی از کارهایی که حداقل جامپ کات کرد این بود که توانست تا حدودی ذائقه مخاطب را تغییر بدهد و به او یادآوری کند که آمده‌ای تئاتر ببینی. حداقل مجاب شوند ۴۰ دقیقه صحبتی را نشوند و تمام دیالوگ‌ها و کنش و واکنش‌ها را ببینند.
نصرآبادیان درباره پروسه تمرین تا اجرای جامپ کات هم گفت: از نوشتن متن تا تمرینات با گروه قبلی، یک سال کار کردیم اما با این گروه جدید نزدیک به دو ماه تمرین داشتیم و برخی از بازیگران جابه جا شدند.
۵ بازیگر سمبل ۵ قاره
وی درباره چند زبانه بودن کار هم گفت: اولین کار با این فرم در سال ۱۳۸۱ در تالار وحدت توسط گروه سربازان صلح از همان سال اجرا شد و عمدتا کارها با محور بدن و فیزیکال بود. اما به سبب این که ۵ بازیگر را انتخاب کردیم که هر کدام سمبلی از ۵ قاره باشد سعی کردیم از ۵ زبان فارسی، انگلیسی، فرانسوی، ترکی استانبولی و زبان اشاره استفاده کنیم.
کارگردان جامپ کات درباره داستان نمایش خاطرنشان کرد: قصه مرتبط به جنگ امروز جهان است و متاسفانه نه مرز و نه زبان می‌شناسد و تاریخ و جفرافیا هم ندارد و همه را درگیر کرده است. در وهله اول سعی کردیم از زبان بدن استفاده کنیم و اگر دیالوگی باشد به گوشه هایی از زبان کشورهای جهان هم اشاره کنیم.
وی در این باره که آیا به فروش مورد نظر هم رسیده است گفت: اگر تئاتر حمایت شود قطعا خود هنرمند به فکر فروش نیست. خصوصا من که دغدغه صلح دارم و حس می کنم نباید آن را فروخت بلکه باید هدیه داد. اما به شرط این که از جایی، منبعی، مرکزی، نهادی و تشکلی حمایت‌های اولیه صورت گیرد.
این کارگردان تئاتر افزود: حمایت های اولیه ما هم در حد اجاره بهای سالن و هزینه تبلیغات است. بچه هایی که برای تئاتر کار می کنند هیچ وقت به فکر بازگشت مالی نیستند چون به ما یاد داده اند که نباید به فکر پول باشیم. اما اگر می شد به این بخش هم توجهی اعم از دولتی و خصوصی شود خیالمان راحت تر است.
حمایت اگر نمی شویم ممیزی‌ها را کم کنند
وی درباره افزایش اجاره بهای سالن‌ها و دیگر مشکلات تئاتر گفت: به غیر از هزینه های اقتصادی که برای حمایت سالن و تولید وجود دارد بخش دیگر حمایت و نظارت است. حمایت اگر نمی شویم ممیزی های مرسوم را کم کنند. ما خطوط قرمز را سالهاست می شناسیم و می دانیم تا کجا باید پیش برویم و بیشتر مراقب ادامه مسیر در میان خودمان و زندگی مان هستیم.
سالن‌های تئاتر تهران پاسخگوی نیازها نیست
محسن حجت‌نژاد مدیر تولید نمایش جامپ کات هم گفت: با توجه به اجراهای پیاپی و تنظیم ساعت‌ها و زمانی که برای چیدن صحنه و ادای حق مطلب لازم است، امکانات موجود در سالن‌های نمایش وجود ندارد.
وی افزود: بزرگترین معضل نبود حامی مالی برای اجراهای تئاتر است. بیشترین هزینه برای بخش فنی تئاتر است و شاید ۷۰ درصد هزینه‌ها را با خود اختصاص می‌دهد و در این میان بازیگران تئاتر عایدی آنچنانی ندارند. تئاتر و قشر تئاتر مظلوم هستند.
حجت‌نژاد گفت: تئاترها نیازمند یک حامی مالی و پشتوانه قوی هستند تا مردم هم استقبال کنند و لازم است کسانی هم که علاقه دارند پشت این صنعت را بگیرند. تئاترهای خوب زیاد داریم و زیباتر اجرا می‌شوند.
دیدن بچه‌های جنگ اشکم را درآورد
همچنین اشکان آبگون صداگذار جامپ کات که تجربه بازیگری و کارگردانی هم دارد، گفت: از آنجایی که ورود به عرصه بازیگری و کارگردانی خیلی سخت است در ابتدا به حرفه پدری‌ام یعنی صدابرداری و صداگذاری روی آوردم و در کنار آن تدوین آموختم و این به من کمک کرد و برای کار کردن نگاه متفاوتی پیدا کردم.
وی افزود: در این نمایش به دنبال پیشنهادی که از سوی کارگردان داشتم وارد کار شدم و با دیدن دغدغه کارگردان کار کردن برایم لذت بخش شد و بدون فکر کردن آن را قبول کردم.
آبگون درباره فیلمی که در جریان نمایش پخش می شود، گفت: ویدئویی که برای کار لازم داشتیم اصلا پیدا نمی‌شد. برای جامپ کات از فیلم‌های قدیمی مربوط به جنگ جهانی، فیلمی از یک مستند درباره کودکان جنگ که در خصوص کودکان آفریقایی است استفاده کردم.
وی افزود: در نهایت به تصویری رسیدیم که خیلی وحشتناک بود. مدرسه خراب شده‌ای را در اوکراین نشان می‌داد که دختر بچه‌ای جلوی این خرابه‌ها ایستاده بود و این صحنه اشکم را درآورد. صحنه‌های تاثیرگذار زیادی داشتیم که امکان درج آن در فیلم نبود.
آبگون گفت: من جامپ کات را برای دغدغه اش که به دنبال صدای صلح است انتخاب کردم که بیش از صدای جنگ، صدای صلح را با خود به همراه دارد.
