شرمنده کولرم خرابه!

دامپینگ چیست؟ احتمالاً این کلمه به گوشتان خورده باشد. دامپینگ یک اصطلاح اقتصادی است. این اصطلاح، زمانی که محصولات و خدماتی با قیمتی کمتر از بهای تمام شده عرضه می شود، به کار میرود. به نظر بنده، به زبان ساده دامپینگ یعنی از بین بردن کسب و کارهای کوچک.

به گزارش اینتیتر، بسیاری از سیستم های اقتصادی تازه و نوپا برای رشد سریع خود از روش دامپینگ استفاده می‌ کنند. یعنی قیمت محصولات و خدمات خود را پایین تر از بهای تمام شده عرضه می کنند تا بتوانند مشتریان بیشتری جذب کنند. به عنوان مثال فروشگاه‌ های زنجیره‌ای و شرکت های بزرگ از این روش استفاده می کنند تا درآمد بیشتری به دست آورند.

این سازمانهای بزرگ در مرحله اول کسب و کارهای کوچک را از پای در می آورند. به گونه ای که کسب و کارها دیگر نمی توانند در مسیر اقتصادی خودشان حرکت کنند و به سمت نابودی می روند. اتفاقی که امروز در کشور ما نیز بسیار به چشم میخورد. به عنوان مثال تاکسی های اینترنتی یکی از مصادیق دامپینگ هستند.

تاکسی های اینترنتی با ظهورشان در سراسر کشور، کسب و کار آژانس های کرایه اتومبیلهای شهری و بین شهری را به صورت کامل از بین بردند. حتی در شهرستان های کوچک نیز تاکسی های اینترنتی به گونه ای فعالیت کردند که باعث حذف این آژانس ها شدند و با قدرت جا پای خود را سفت کردند. البته که این را نیز باید در نظر داشته باشیم که کسب و کارهای کوچک هم باید به فکر رشد و توسعه خودشان باشند و شرایط بهتری را برای مشتریان خود فراهم کنند.

متاسفانه بخشی از تورمی را که امروز مشاهده می کنیم ماحصل رشد بی رویه و بدون نظارت مجموعه هایی است که از روش دامپینگ استفاده می کنند. این مجموعه ها در نهایت با از بین بردن کسب و کارهای کوچک، هم کیفیت محصولات و خدمات خود را کاهش میدهند و هم قیمتگذاری را بسیار بالاتر از بهای تمام شده ارائه می دهند.

سازمان ها با استفاده از روش دامپینگ و ارائه تخفیف های فراوان ما را به استفاده از محصولات و خدمات خود ترغیب می کنند. پس از مدتی ما به این روش برای تهیه محصولات و خدمات مورد نیازمان عادت می کنیم و بخشی از سبک زندگیمان می شود. همین عادت باعث می شود تا در گذر زمان از محصولات و خدمات این سازمانها با وجود قیمت بالا و کیفیت پایین استفاده کنیم.

به عنوان مثال من فردی هستم که از تاکسی های اینترنتی بسیار استفاده می کنم. عجیب است که در این فصل گرم بیشتر خودروها از کولر استفاده نمی کنند و بهانه های مختلفی مانند خرابی کولر، هزینه و … می آورند. در صورتی که استفاده از کولر در تمام تاکسی های اینترنتی که در کشور در حال فعالیت هستند در تابستان یک قانون الزامی است.

چند روز پیش بود که داخل یک سفر درون شهری با یکی از تاکسی های اینترنتی، گرمای شدید و وحشتناکی را در تونل نیایش تجربه کردم و بعد از آنکه از ماشین پیاده شدم، گزینه عدم استفاده از تهویه مناسب را داخل قسمت نظرسنجی اعلام کردم با وجود اینکه معمولاً بهترین امتیاز را به راننده ها میدهم.

اما در واقع مسئله، راننده و عدم استفاده از کولر تاکسی نیست بلکه احساس می کنم این سیستم است که نیازمند به یک بازنگری کلی است. تاکسی های اینترنتی با یک بازنگری می توانند این موضوع را حل کنند. به عنوان مثال اضافه کردن گزینه درخواست کولر با افزایش هزینه می تواند راه حل مناسبی باشد.

بنده بارها با وسایل نقلیه عمومی مانند مترو و بی آر تی سفر کردم و بسیار از سیستم تهویه آنها راضی بودم. اما زمانی که از تاکسی های اینترنتی استفاده میکنم، با توجه به هزینه ای بالایی که دارند، از خدمات آنها راضی نیستم. حتی در حد وسایل نقلیه عمومی نیز مشتریان خود را راضی نگه نمی دارند.

همانطور که پیشتر ذکر کردم اگر با اضافه کردن گزینه کولر و قرار دادن فیلتر برای رانندگانی که این گزینه را دارند و همینطور افزایش هزینه، مشکل حل می شود و رانندگان نیز راضی خواهند بود، چرا این عمل انجام نمی شود؟

واقعیت اینجاست که گرمای شدید هوا تنها در سه ماه از سال وجود دارد و با پیاده سازی این راه حل هم رضایت مشتریان بالاتر می رود و هم رانندگان می توانند دریافتی بیشتری داشته باشند. در واقع با قرار دادن این گزینه به مشتریان حق انتخاب داده می شود تا با پرداخت هزینه بیشتر از امکانات نیز به همان اندازه بهره ببرند.

درست است که این سازمانها با استفاده از روش دامپینگ رشد کردند اما برای جلب رضایت مشتری نیاز دارند تا کیفیت خدمات خود را افزایش دهند نه اینکه روز به روز با افت کیفیت همراه باشند. مردم ایران مردم نجیبی هستند و لیاقت خدمات با کیفیت را دارند.

در موضوع تاکسی های اینترنتی نیز مشکل در سیستم است و نمی توان راننده ها مقصر دانست. چه بسا بی مهری های بسیاری نیز از سوی مسافران به راننده ها می شود. سیستم با بازنگری و حل مساله می تواند کیفیت خدمات را افزایش دهد و فقط به موارد ابتدایی بسنده نکند.

مثلا بنده روز بعد از سفرم در تونل نیایش، پیامکی را از آن شرکت دریافت کردم با مضمون اینکه به این مشکل رسیدگی می شود، اما این پیام نه تنها دردی از من مشتری دوا نکرد بلکه من را به یاد گرمای شدید آن روز در خودرو نیز انداخت. مطمئنا بسیاری از مشتریان دیگر تاکسی های اینترنتی این مشکل را تجربه کرده اند و می دانند بنده از چه سخن می گویم.

به امید روزی که شرایط به این شکل نباشد که سازمانهای بزرگ با از بین بردن کسب و کارهای کوچک رشد کنند و زمانی که بازار را در دست گرفتند، دیگر به فکر ارائه خدمات با کیفیت نباشند.

نویسنده: رحیم کرمی