نقد فیلم شکارچیان روح
فیلم Ghostbusters: Afterlife شکارچیان روح: افترلایف با حفظ ویژگی‌های فیلم‌های اصلی به‌دنبال جلب نظر طرفداران قدیمی شکارچیان روح و همچنین جذب مخاطبان جدید است. اما آیا در این راه موفق شده است؟
به گزارش اینتیتر به نقل از زومجی، فیلم Ghostbusters یکی از آن دسته فیلم‌های کمدی و فراطبیعی کلاسیک است که در دهه ۸۰ میلادی به شهرت زیادی دست پیدا کرد. قسمت اول فیلم شکارچیان روح با تحسین منتقدان مواجه شد و در گیشه عملکرد بسیار موفقی داشت و باعث ساخت دنباله آن شد. با اینکه قسمت دوم هرگز به موفقیت و محبوبیت قسمت اول نرسید، اما این دو فیلم کمدی به‌عنوان یکی از آثار برجسته دهه ۸۰ یاد می‌شود که هنوز تاثیرات آن را می‌توان روی آثار بسیاری دید.
بیشتر بخوانید:
- جشنواره برلین امسال حضوری برگزار می شود
- نمایش «دشت خاموش» در دو جشنواره بین‌المللی در نروژ و آمریکا
- بهترین فیلم های نتفلیکس در سال ۲۰۲۱
در هر حال در سال ۲۰۱۶ یک نسخه نیمه ریبوت از فیلم Ghostbusters اکران شد که این فیلم نتوانست نظر طرفداران و حتی منتقدان را جلب کند و این فیلم کمدی یک شکست بزرگ برای سونی و پل فیگ، کارگردان فیلم بود.
حالا بعد از گذشت چند سال از این شکست، مدتی می‌شود که فیلم Ghostbusters: Afterlife منتشر شده است که درواقع دنباله مستقیم دو قسمت اول فیلم شکارچیان روح است، اما آیا جیسون رایتمن، پسر ایوان رایتمن که کارگردانی فیلم Ghostbusters 3 را بر عهده داشته، همان کلید گمشده مجموعه شکارچیان روح است؟ نکته اولی که از همان ابتدا فیلم به چشم می‌خورد، تمرکز فیلم جدید Ghostbusters روی شخصیت‌های کم سن و سال و نوجوان است. در نگاه اول این موضوع می‌تواند باعث نگرانی شود و حتی فکر کنیم که نسخه ۲۰۱۶ در حال تکرار شدن است. در هر حال بخش زیادی از محبوبیت فیلم‌های اصلی به‌خاطر حضور بازیگرانی مثل بیل موری است که غیر قابل جایگزین هستند.
جیسون رایتمن نیز به‌خوبی از این موضوع آگاه است و تصمیم ندارد تا صرفا نسخه مونث یا کم سن و سال این شخصیت‌ها را در فیلم ارائه کند. فیلم با اینکه شروع نسبتا آرام و کندی دارد، اما با ورود به شهر محل اتفاقات کم کم روند بهتری پیدا می‌کند. خبر خوب برای طرفداران شکارچیان روح این است که فیلم تا حد امکان لحن و کمدی مشابه دو قسمت اول و آثار دهه ۸۰ میلادی را دارد. شاید در نگاه اول این موضوع نکته منفی به‌نظر برسد، اما تصمیم درستی است که سازندگان گرفته‌اند تا به‌جای اینکه شاهد فیلمی مثل فیلم Ghostbusters سال ۲۰۱۶ باشیم و بیشتر به فیلم‌های پل فیگ شباهت داشته باشد، بیشتر شاهد فیلمی از جنس خود شکارچیان روح باشیم.
البته این موضوع صرفا به جنس شوخی‌ها و کمدی‌های فیلم خلاصه نمی‌شود تا حدی روایت فیلم نیز بی‌شباهت نیست. هرچند فیلم درنهایت روایت و داستان مستقل خودش را دارد و صرفا یک کپی از فیلم‌های گذشته نیست. در ابتدا هم گفتم که در فیلم Ghostbusters: Afterlife قرار است شاهد حضور بازیگران کم سن و سال‌تری باشیم و بدون شک انتخاب بازیگران مناسب یا شخصیت‌پردازی آن‌ها در طول فیلم اهمیت زیادی دارد.
البته شخصیت‌های کودک و نوجوان فیلم تقریبا چیز جدیدی ندارند و درواقع شاهد ترکیبی از نسخه‌های مشابه در فیلم‌های مختلف هستیم و در این بخش سازندگان شاید می‌توانستند کمی خلاقانه‌تر عمل کنند.
اما فین ولفهارد و مککنا گریس با اینکه هر یک نقش جدیدی را بر عهده ندارند، اما باز هم عملکرد خوبی را در طول فیلم دارند. البته خط داستانی ولفهارد تا اواسط فیلم چندان پرداخت جالبی ندارد، اما این موضوع در مورد گریس صدق نمی‌کند و خط داستانی او از همان ابتدا مشخص است و همچنین جذابیت و اهمیت بیشتری نیز دارد. البته وجود شخصیت‌های بیشتر نیز در این موضوع بی‌تاثیر نبوده است. شخصیت پادکست با بازی لوگان کیم نیز حضور خوبی در فیلم دارد و به شوخی‌ها و کمدی‌های فیلم و همچنین شخصیت مککنا گریس کمک بسیاری کرده است، اما شخصیت لاکی با بازی سلست اوکانر تا حد زیادی بیش از حد در حاشیه بوده و چندان حضور فعالی در طول اتفاقات فیلم ندارد و تنها تکمیل کننده اعضای جدید شکارچیان روح است.
البته به‌صورت کلی فیلم از همه بازیگران به درستی در اتفاقات استفاده نکرده و به‌طور مثال کری کن می‌توانست نقش بهتر و متفاوت‌تری در فیلم داشته باشد تا اینکه تنها نقش یک مادر تنها که هرگز مهر پدری را نداشته، در فیلم بازی کند. البته با این وجود باز هم شاهد نقش‌آفرینی خوب کری کن هستیم، اما بدون شک توانایی و پتانسیل این بازیگر بیشتر از چنین نقشی است. در نقطه مقابل پل راد را داریم که با اینکه نقش اصلی فیلم را عهده ندارد، اما می‌تواند به‌عنوان ستاره فیلم Ghostbusters: Afterlife معرفی شود. انتخاب پل راد، انتخاب هوشمندانه‌ای برای فیلم بوده که توانسته تا کمک زیادی به اتفاقات فیلم کند.
او شیمی خیلی خوبی با هر شخصیت فیلم دارد همین موضوع باعث شده تا شخصیت فیبی یا مادرش به شخصیت‌های به مراتب بهتری تبدیل شوند. همچنین صحنه فروشگاه یکی از بهترین بخش‌های فیلم است که بخش زیادی از آن بدون شک به‌خاطر بازی خوب پل راد است. در هر حال فیلم Ghostbusters 3 با تمامی ایرادات خود یکی از سرگرم کننده‌ترین فیلم‌های سال ۲۰۲۱ است، اما فیلم Ghostbusters: Afterlife با یک اتفاق جذاب به پایان می‌رسد که شاید اگر خبر نداشتیم، می‌توانست بسیار جذاب‌تر هم باشد. ما از ابتدا هم می‌دانستیم که قسمت سوم قرار است دارای ارتباط داستانی با دو قسمت اول باشد، اما سازندگان فیلم تصمیم می‌گیرند تا از این فیلم برای رستگاری ایگان اسپنگلر و دیگر شخصیت‌های شکارچیان روح استفاده کنند.
ادامه نقد ممکن است پایان فیلم Ghostbusters: Afterlife را فاش کند.
حالا تمرکز فیلم Ghostbusters 3 روی دختر و نوه‌های ایان اسپنگلر است که قرار است کار ناتمام او را به اتمام برسانند و باعث رستگاری این شخصیت شوند. اما سازندگان واقعا به‌خوبی می‌دانستند که طرفداران شکارچیان روح به‌دنبال چه چیزی هستند و در طول فیلم شاهد بازگشت بیل مری در نقش دکتر پیتر ونکمن، دن اکروید در نقش دکتر ریموند استانتز و ارنی هادسون در نقش دکتر وینستون زدمور هستیم. البته احتمالا خبر دارید که هارولد ریمیس، بازیگر نقش ایان اسپنگلر در سال ۲۰۱۴ فوت کرد و حالا فیلم به نحوی با استفاده از این موضوع یک مراسم جذاب با حضور دوستانش و طرفداران مجموعه برپا کنند.
پایان فیلم Ghostbusters: Afterlife و بازگشت بیل مری، دن اکروید و ارنی هادسون بدون شک بهترین بخش فیلم است و همچنین بازگشت نسخه روح ریمیس شاید به نحوی یک خاطره بازی جذاب برای طرفداران باشد، اما سازندگان درک کرده‌اند که صرفا نباید با نوستالژی طرفداران را جذب کنند و پایانی قابل قبول را ارائه کرده‌اند. جیسون رایتمن به‌خوبی می‌دانست که کنار هم قرار دادن شخصیت‌های اصلی شکارچیان روح نمی‌تواند فیلم و پایانش را به چیز بهتری تبدیل کند و نیاز داشت تا در پایان فیلم رستگاری ایان اسپنگلر را ارائه کند و لحظه خداحافظی با دخترش دقیقا چیزی است که فیلم به آن نیاز داشت.
شاید فیلم مشکلاتی داشته باشد، اما فیلم شکارچیان روح ۳ دقیقه در نقطه مقابل سه‌گانه دنباله جنگ ستارگان قرار می‌گیرد. در هر حال ما در سه‌گانه اخیر Star Wars شاهد تلاش سازندگان برای حذف شخصیت‌های کلاسیک و جایگزینی آن‌ها با شخصیت‌های جدید بودیم، اما در فیلم Ghostbusters: Afterlife جیسون رایتمن به‌خوبی می‌دانست که چنین موضوعی نه‌تنها باعث واکنش منفی طرفداران ایجاد می‌شود، بلکه کار بسیار اشتباهی نیز است. بدین ترتیب ما درکنار بازگشت شخصیت‌های کلاسیک، شاهد معرفی شخصیت‌های جدیدی نیز هستیم و همچنین فیلم توانسته لحنی تقریبا مشابه فیلم‌های اصلی داشته باشد که نکته مثبتی در فیلم است تا اینکه هویت فیلم گرفته شود.
البته بازگشت سیگورنی ویور در نقش دانا بارت هم نکته جذاب دیگری است که در پایان فیلم Ghostbusters: Afterlife شاهد آن هستیم. شاید بهترین توصیف فیلم Ghostbusters 3 این باشد که سازندگان توانسته‌اند با ترکیبی از نوستالژی و موارد جدید هم مخاطبان و طرفداران دو فیلم اول را جذب کنند و هم توانسته‌اند فیلمی سرگرم کننده برای مخاطبان جدید ارائه دهند. به‌صورت کلی برای تماشا فیلم نیازی به تماشا قسمت‌های قبلی ندارید و هر مورد و توضیحی که نیاز داشته باشید در طول فیلم به شما ارائه می‌شود، اما اگر از فیلم Ghostbusters: Afterlife رضایت داشتید، تماشا دو قسمت اول فیلم شکارچیان روح به‌خصوص قسمت اول کاملا پیشنهاد می‌شود.
