پس از احیای ساعت شلوغی؛ ترامپ کدام فرنچایز اکشن را زنده می‌کند؟
تا امروز کنترل دونالد ترامپ بر رسانه‌ها بیشتر چوب بوده تا هویج. بر اثر ترکیبی از خشم‌های ناگهانی و تهدیدهای حقوقی بی‌حساب‌وکتاب، چهره‌های قدرتمندِ صنعت رسانه که روزبه‌روز در حال تمرکز و ادغام است، چاره‌ای نمی‌بینند جز اینکه در برابر هر خواستهٔ رئیس‌جمهور کوتاه بیایند.
به گزارش اینتیتر، تا امروز کنترل دونالد ترامپ بر رسانه‌ها بیشتر چوب بوده تا هویج. بر اثر ترکیبی از خشم‌های ناگهانی و تهدیدهای حقوقی بی‌حساب‌وکتاب، چهره‌های قدرتمندِ صنعت رسانه که روزبه‌روز در حال تمرکز و ادغام است، چاره‌ای نمی‌بینند جز اینکه در برابر هر خواستهٔ رئیس‌جمهور کوتاه بیایند. متأسفانه، یکی از همین خواسته‌ها ساخت «ساعت شلوغی ۴» است.
به گزارش گاردین، تا چند روز پیش، این خواسته مثل بسیاری دیگر شبیه یک زیاده‌روی عجیب به نظر می‌رسید؛ درست مثل وقتی که ترامپ در سخنرانی‌اش در یک شعبهٔ مک‌دونالد خواستار افزایش سس تارتار روی فیله‌اوفیش شد. اما این یکی واقعاً اتفاق افتاد. ترامپ به لری الیسون، سهام‌دار عمدهٔ پارامونت اسکای‌دنس، گفت که دلش می‌خواهد کسی «ساعت شلوغی ۴» را بسازد و حالا هم این فیلم در حال ساخت است.
بنابراین امروز در وضعیتی هستیم که رئیس‌جمهور آمریکا تعیین می‌کند چه فیلم‌هایی باید ساخته شود. مشکل اینجاست که ترامپ به‌طور مشهور سلیقهٔ بسیار بدی در سینما دارد.
این را همه می‌دانند. چه جور آدمی می‌تواند به همهٔ فیلم‌های تاریخ سینما نگاه کند و تصمیم بگیرد که چیزی که بیش از همه ارزش ساختن دارد، چهارمین قسمت یک فرنچایز است که در آن جکی چان هفتادساله بازی می‌کند؟ اصلاً مگر قسمت سوم «ساعت شلوغی» ساخته شده بود؟ چه کسی می‌داند.
نشانه‌ها از قبل هم دیده می‌شد. به‌طور مشهور یکی از فیلم‌های موردعلاقهٔ ترامپ «ورزش خونین» محصول ۱۹۸۸ با بازی ژان‌کلود ون‌دام است. از آن هم مشهورتر این است که او فیلم را طوری تماشا می‌کند که یکی از پسرهایش مجبور است همهٔ صحنه‌های توضیحی را رد کند تا فقط بخش‌هایی را نگاه کنند که در آن‌ها به صورت آدم‌ها لگد زده می‌شود. یا نقدش به «همشهری کین» را در نظر بگیرید؛ جایی که تمام مضمون فیلم درباره‌ی تنهاییِ ناشی از ثروت را فراموش می‌کند و پیشنهاد می‌دهد که «چارلز فاستر کین باید یک زن دیگر پیدا می‌کرد».
در آن زمان همهٔ این‌ها فقط کمی لوس‌بازی به نظر می‌رسید. مردی که دفتر بیضی را با قاب‌های گچی اسپری‌کاری‌شده تزئین کرده، طبیعتاً سلیقهٔ سینمایی خوبی هم نخواهد داشت. اما حالا کاملاً مشخص شده است: ترامپ هرچه بخواهد، همان می‌شود. یعنی باید خود را برای بازگشت دوبارهٔ فیلم‌های اکشن بی‌مغز آماده کنید.
تأیید ترامپ بر سری «ساعت شلوغی» نشان می‌دهد که او فقط فیلم‌های بد جکی چان را دوست دارد. از نظر او خبری از بالهٔ پرجنب‌وجوش و خیره‌کنندهٔ «پلیس استوری» یا «زره خدا» نیست؛ او فیلم‌هایی را ترجیح می‌دهد که در آن‌ها چان مجبور است خودش را برای مخاطبان غربیِ دهن‌باز، ساده‌لوح جلوه دهد.
این یعنی، حالا که ترامپ چان را در مشت گرفته، فقط مسئلهٔ زمان است تا دستور ساخت دنباله‌ای برای «ظهر شانگهای» را بدهد؛ وسترن کمدی‌ای که ۲۵ سال پیش با بازی اوون ویلسون ساخت. بله، از نظر فنی دنباله‌ای به نام «شوالیه‌های شانگهای» هم وجود دارد، اما آن یکی زیادی شیک بود. باید فراموشش کرد و طبق فرمان ریاست‌جمهوری یک فیلم کونگ‌فو-وسترن جدید ساخت.
و البته علاقهٔ ترامپ به «ورزش خونین» یعنی یک «ون‌دام‌انس» جدید در راه است. بگذارید «تایم‌کاپ ۲» بسازند. بگذارید «ضربهٔ مضاعف ۲» بسازند که در آن دو قلوی ون‌دام یک سه‌قلوی مخفی کشف کنند. بگذارید «سایبورگ ۴» ساخته شود. بگذارید «سرباز جهانی ۵» بسازند. حتی می‌توان دنباله‌ای برای «نیمه‌راه به مرگ» محصول ۲۰۰۲ —که نسخهٔ اصلی‌اش فیلمی از استیون سیگال بود— ساخت، اما این بار با بازی ژان‌کلود ون‌دام. اسمش را بگذاریم «یک‌ربع مانده به مرگ». این همان چیزی است که مردم آمریکا «لایقش هستند».
البته این‌ها فقط پیش‌غذای چیزی است که ترامپ مدتی است آهسته‌آهسته رویش کار می‌کند. به یاد بیاورید ژانویهٔ گذشته، وقتی که ترامپ سیلوستر استالونه را سفیر ویژهٔ هالیوود کرد. فکر می‌کنید این کار را کرد چون واقعاً باور داشت استالونه آن‌قدر نفوذ دارد که بتواند تولیدات سینمایی در آمریکا را افزایش دهد؟ یا —چنان‌که من مشکوکم— چون بی‌تاب دیدن ساخت «تانگو و کَش ۲» بود؟
حتماً دومی است. اگر یک میلیون کامپیوتر کوانتومی را ده سال به کار وادارید، همه‌شان به این نتیجه می‌رسند که از هر زاویه‌ای نگاه کنید، «تانگو و کَش» فیلم موردعلاقهٔ ترامپ از استالونه است. «رمبو» نیست، چون آن سری با غرولندهای لیبرالی شروع شد. «راکی» هم نیست، چون قهرمان در قسمت اول می‌بازد. نه؛ حتماً «تانگو و کَش» است.
مثل ترامپ، «تانگو و کَش» محصول دههٔ ۸۰ است. مثل ترامپ اسم خنده‌داری دارد. مثل ترامپ از سوی منتقدان به شدت کوبیده شد اما بخش قابل‌توجهی از مردم ــ به شکلی گیج‌کننده ــ آن را دوست داشتند و سودآور شد. «تانگو و کَش» دقیقاً همان چیزی است که ترامپ از یک فیلم می‌خواهد: احمقانه، خشن، و بی‌سر‌وته. هیچ‌کس در تاریخ خواستار دنبالهٔ این فیلم نشده، اما یادتان باشد: تا وقتی ترامپ از قدرت کنار برود، ما «تانگو و کَش ۲» را خواهیم داشت.
