بیوگرافی موسی غلامی، نماینده ایران در جودو پارالمپیک ۲۰۲۴ | موسی غلامی کیست؟
در این مطلب بخوانید: بیوگرافی موسی غلامی، نماینده ایران در جودو پارالمپیک ۲۰۲۴ | موسی غلامی کیست؟
به گزارش اینتیتر، موسی غلامی پنج‌سال پیش در یک حادثه تلخ، بینایی خود را از دست داد؛ برای مدتی فکر می‌کرد این زندگی پوچ است و ارزش ادامه‌دادن ندارد، با‌این‌حال دستش را روی زانو گذاشت و دوباره از زمین بلند شد. حالا او محکم و باصلابت حرف می‌زند، امیدوار و مطمئن.
اصالتا اهل روستای شفیع از توابع شهرستان قوچان و کرمانج است؛ دیاری که کشتی باچوخه در خون جوانانش جریان دارد و موسی هم از این قاعده مستثنا نیست. او پنج‌برادر دارد که همگی چوخه‌کارند و پدرش، کریم‌آقا، در سال‌های نه‌چندان دور، قهرمان ایران بوده است؛ «مردان روستای ما دو شاخصه مهم داشتند، همگی کشاورزی و دامداری می‌کردند و همه چوخه‌کار بودند. اصلا همه دل‌خوشی مردم این بود که یک روز جمعه دور هم جمع می‌شدند و پهلوان‌های روستا با هم کشتی می‌گرفتند. آن زمان کشتی یک جور تفریح محسوب می‌شد. در عروسی‌ها کشتی می‌گرفتیم و جایزه‌های مختلف مثل گاو و گوسفند و حتی موتور هوندا به‌عنوان قند اول و دوم و سوم نصیبمان می‌شد. این‌ها درحالی بود که ما مربی خاصی نداشتیم و بیشتر فن‌ها بر‌اساس تمرینات و تجربی اجرا می‌شد.»
موسی که ته‌تغاری خانواده‌اش است، از برادر بزرگ‌ترش یاد می‌کند و می‌گوید: یادش به خیر؛ یکی از برادرهایم به نام مهدی، کشتی‌گیر کاربلدی بود و طی شش‌ماه بیشتر از بیست‌رأس گوسفند جایزه گرفت. خداراشکر، گوشت مورد نیاز خانواده به‌خاطر زور بازوی مهدی همیشه به راه بود! مهدی در هجده‌سالگی داماد شد و برای اینکه به کار و زندگی‌اش برسد، از کشتی فاصله گرفت. مهدی اگر ادامه می‌داد، حتما برای خودش اسم و رسمی به هم می‌زد.
کشتی‌گرفتن در گود باچوخه برای موسی و برادرهایش یک سبک زندگی بود که پدرشان هیچ‌گاه مانعی برای آن‌ها نبود؛ حتی مدارس هم این فرهنگ را پذیرفته بودند و برای کودکان در سنین مختلف، مسابقات کشتی پهلوانی برگزار می‌کردند که در تشویق بچه‌ها و افزایش انگیزه آن‌ها بسیار مؤثر بود.
موسی از هفت‌سالگی کشتی باچوخه را آغاز کرد و همان سال در مسابقات مدارس قوچان مقام اول را به دست آورد. موسی در بیشتر گود‌های قدیمی و خاطره‌ساز کرمانج‌ها حضور داشته است، از گود کشتی «پهلوان ججو» در ریواده و گود «زیارتگاه سلطان زیرابه» در روستای امام‌وردی خان قوچان تا گود «زینل‌خان» اسفراین و گود «امام‌مرشد» در فاروج و گود «مهدی‌آباد» مشهد.
او سابقه سرشاخ‌شدن با بیشتر کشتی‌گیران مطرح قوچانی و چنارانی را دارد؛ البته آن‌هایی که هم‌سن‌و‌سال و هم‌وزن موسی بودند. می‌گوید: آن زمان در مسابقات کشتی باچوخه وزن‌کشی نمی‌شد و این بزرگ‌تر‌ها بودند که بر‌اساس هیکل کشتی‌گیران و شناخت حریفان به آن‌ها اجازه کشتی می‌دادند تا مبادا افرادی با توان کمتر آسیب جدی ببینند و در اصطلاح «تَل‌به‌تَل» می‌انداختند.
دوست خوب از برادر به آدم نزدیک‌تر است؛ از این دوست‌ها در زندگی موسی غلامی هم کم نبودند، به‌ویژه دوستانی که بعد از نابینایی او تصمیم گرفتند او را به زندگی برگردانند. هر روز یکی به خانه‌شان می‌آمد تا او تنها نباشد، یکی می‌آمد و او را به باشگاه ورزشی می‌برد و دیگری هرجمعه با موسی به کوه‌پیمایی می‌رفت. خلاصه که دورش پر شده بود از دوستان بامرام و بامعرفتی که برای رفیقشان سنگ تمام می‌گذاشتند.
موسی می‌گوید: بعد از دو‌سه‌سال افسردگی مطلق و کاسه «چه کنم، چه کنم» به دست گرفتن، با کمک چند دوست باحال و بامرام دوباره به زندگی برگشتم، آن هم با روزی پنج‌شش‌ساعت ورزش. صبح‌ها می‌رفتم دو‌و‌میدانی و عصر‌ها زیر‌نظر استاد علی معلومات جودو کار می‌کردم. در دوران افسردگی کارم شده بود بخور و بخواب و وزنم به ۱۲۰کیلوگرم رسیده بود.
موسی غلامی از کودکی چوخه‌کار بود؛ به‌همین‌دلیل جودو را بسیار راحت آموخت و بعد از یک سال تمرین فشرده، با تیم منتخب چناران، در مسابقات انتخابی تیم ملی شرکت کرد. او در این رقابت‌ها هر پنج‌حریف خود را ضربه‌فنی کرد و از سال گذشته در وزن ۹۰ کیلوگرم به عضویت تیم ملی نابینایان جودو ایران درآمد.
موسی تاکنون چندین دوره در مسابقات جودو نابینایان کشور مقام اول را کسب کرده است. اولین میدان بین‌المللی او به مسابقات جهانی قزاقستان در سال گذشته برمی‌گردد که او علی‌رغم توصیه پزشک تیم، با زانوی مصدوم در مسابقات حاضر شد و عنوان پنجمی را به دست آورد.
دومین حضور بین‌المللی موسی غلامی برمی‌گردد به مسابقات آسیایی که اردیبهشت امسال، بازهم در قزاقستان برگزار شد. جودوکار محله شاهد در این رقابت‌ها با دو حریف قزاق و یک حریف ازبک روی تاتامی رفت و با شکست قدرتمندانه همه آن‌ها، مدال طلای بازی‌های آسیایی را به گردن آویخت.
او در این بازی‌ها رکورد جدیدی را ثبت کرد. خودش می‌گوید: رقابت‌های آسیایی برای من خاطره‌ای فراموش‌ناشدنی است. در رقابت اول، حریف قزاق را که از کشور میزبان بود، شکست دادم. در دومین مسابقات حریف ازبک را سه‌ثانیه‌ای ضربه‌فنی کردم که این رقابت، کوتاه‌ترین رقابت جودو مسابقات آسیایی تا امروز به شمار می‌آید.
در رقابت فینال هم با حریف دیگری از قزاقستان روبه‌رو شدم و شکستش دادم؛ همان جودوکاری که در مسابقه رده‌بندی جهانی سال قبل، من را شکست داد و دستم از مدال برنز کوتاه ماند. درواقع در این رقابت، انتقام مسابقات آسیایی را از او گرفتم.
مدال طلای مسابقات جهانی جودو نابینایان جهان، گل سرسبد قهرمانی‌های موسی غلامی است؛ ورزشکاری که با پشتکار خودش و بدون حامی، امروز بر بام جودو جهان ایستاده است. موسی غلامی پس‌از غلبه بر حریفانی از سوئد، قزاقستان، ترکیه و چین به فینال راه یافت و در دیدار نهایی نیز با شکست حریفی از برزیل به مدال طلا رسید.
موسی می‌گوید: خدا را شکر می‌کنم که یک سال تمرینات فشرده من، نتیجه داد و حالا با قهرمانی در مسابقات جهانی بیرمنگام، سهمیه پاراالمپیک پاریس را هم به دست آورده‌ام. از همین امروز برای قهرمانی در آن مسابقات و افتخار‌آفرینی برای کشورم، تمرینات فشرده را آغاز می‌کنم و امیدوارم مسیر موفقیت را همچنان ادامه بدهم.
موسی ادامه می‌دهد: اگر به‌خاطر آن حادثه تلخ نابینا نمی‌شدم، الان در این جایگاه قرار نداشتم. می‌خواهم بگویم که گاهی اتفاقات تلخ و ناگوار، آینده انسان را به شکل دیگر و در مسیر بهتری رقم می‌زند؛ پس همیشه باید امیدوار بود، حتی در زمان معلولیت و نابینایی و ناشنوایی و اتفاق‌هایی از این دست که ممکن است انسان‌ها تصور کنند زندگی‌شان به پایان رسیده است.
