اینترنت ماهواره ای استارلینک می تواند همه ما را مسموم کند

یک فیزیکدان سابق ناسا هشدار می دهد که صورت فلکی بزرگی از ماهواره ها مانند ستاره لینک ایلان ماسک می تواند مغناطیس زمین را مختل کند و تمام حیات را در معرض پرتوهای مرگبار کیهانی قرار دهد.

به گزارش اینتیتر به نقل از خبرجو، مطالعه جدید دکتر سیرا سولتر هانت بر اساس تخمین های جدیدی است که نشان می دهد اسپیس ایکس ایلان ماسک در هر ساعت بیش از ۲۷۵۵ پوند (۱.۳ تن) زباله از ماهواره های ارائه دهنده اینترنت بی سیم تولید می کند. در جو زمین می سوزد و یک لایه فلزی از ذرات رسانا در مدار ایجاد می کند.

دکتر سالتر هانت، فیزیکدان می گوید: «من بسیار شگفت زده شدم. هیچ کس تحقیقات زیادی در مورد تجمع گرد و غبار فلزات از صنعت فضایی انجام نداده است.

بر اساس آخرین تخمین اخترشناسان در ماه مارس، در حال حاضر ۵۵۰۴ ماهواره استارلینک در مدار هستند که از این تعداد ۵۴۴۲ ماهواره فعال هستند. اما ده ها هزار مورد دیگر قرار است راه اندازی شوند.

این فیزیکدان گفت که ذرات این ماهواره ها در پایان چرخه زندگی خود می توانند میدان مغناطیسی را که از جو زمین محافظت می کند منحرف کنند یا به دام بیاندازند.

اگرچه او اشاره می کند که این “بدترین سناریو” است، اما چنین لایه ای از گرد و غبار فلزی باردار می تواند منجر به “تخریب جو” شود و زمین به سرنوشتی مشابه مریخ و عطارد دچار شود.

وی توضیح می دهد: در حال حاضر حدود ۱۰ هزار ماهواره در مدار داریم اما در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده احتمالا این تعداد به ۱۰۰ هزار خواهد رسید. وقتی به ۱۰۰۰۰۰ برسیم، فکر می کنم خیلی دیر شده است.

دلیل نگرانی او این است که این زباله های فلزی ریز بسیار بزرگتر از وزن ذرات باردار مغناطیسی هستند که از زمین در برابر تشعشعات کیهانی محافظت می کنند.

سنگین ترین بخش شناخته شده مغناطیس کره زمین حلقه های بزرگی از ذرات به دام افتاده به نام کمربند ون آلن است. این کمربند با بار مغناطیسی از قطب شمال و جنوب به دور زمین می چرخد.

وزن این ناحیه بحرانی در مقایسه با زباله های فلزی که می تواند آن را از زمین جدا کند بسیار ناچیز است و باید گفت که تسمه های ون آلن مجموعاً تنها ۰.۰۰۰۴ پوند (یا حدود ۰.۰۰۰۱۸ کیلوگرم) جرم دارند. جرم سایر بخش های مگنتوسفر تخمین زده نشده است، اما به طور کلی چگالی کمتری نسبت به کمربندهای ون آلن دارند.

به عبارت دیگر، این وزن سبک و جرم کم مگنتوسفر به این معنی است که حجم زیادی از زباله های سنگین ماهواره می تواند تاثیر شگرف و بی سابقه ای بر آن داشته باشد.

وی افزود: به نظر من باید فوراً استفاده از یونوسفر و جو به عنوان سطل زباله برای صنعت فضایی را متوقف کنیم.

در سال‌های اخیر، هم اخترشناسان دانشگاهی و هم رقبای شرکت ماهواره‌ای اسپیس ایکس، شکایت‌های رسمی خود را به کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده (FCC) در مورد جاه‌طلبی‌های استارلینک اسپیس ایکس ارائه کرده‌اند. اخترشناسان نگران هستند که زباله های فضایی شرکت به طور دائم با رصدخانه های مستقر در زمین تداخل پیدا کند و مطالعات فضایی را متوقف کند.

با این حال، برخی از اخترفیزیکدانان و دانشمندان سیاره‌شناسی نسبت به بدترین سناریوی فرضی مقاله جدید ابراز تردید کرده‌اند.

فیونا تامپسون، محقق دانشگاه دورهام در بریتانیا، گفت: تخمین های دکتر سالتر هانت برای تعداد ماهواره های آینده “اغراق آمیز به نظر می رسد.” او خاطرنشان کرد که این مقاله یک آزمایش فکری جالب است، اما افزود که نباید آن را به عنوان چیزی که قرار است رخ دهد تلقی کرد.

دکتر جان تاردونو، دانشمند علوم مغناطیسی و سیاره‌شناسی در دانشگاه روچستر در نیویورک، به طور خاص از فرضیه مقاله جدید انتقاد کرد و گفت که حتی در چگالی مورد بحث، ایجاد یک پوسته رسانای پیوسته مانند یک سپر مغناطیسی بعید است. .

اما دکتر سالتر هانت می گوید که هیچ یک از منتقدان او نتوانسته اند حفره هایی را در فرضیه اصلی او پیدا کنند، حتی زمانی که او شخصاً انتقاد سازنده تری را درخواست کرده است.

او گفت: “من با برخی از آنها تماس گرفتم تا توضیح بیشتری در مورد اینکه چگونه می توانم تحقیقات را بهبود بخشم، و آنها به سادگی نمی دانستند که چگونه می توانم مطالعه خود را در مورد اثرات الکترواستاتیک بهبود بخشم.” او نتیجه گرفت، بنابراین من هیچ داور علمی را در این مرحله واقعی نمی دانم و مقاله در دست بررسی است.

دکتر لاولر، اخترشناس دانشگاه رجینا در کانادا که الهام‌بخش تحقیقات او بود، مطالعه جدید را «گام اول واقعاً مهم» در جلب توجه بسیار مورد نیاز به میزان «هولناک» غبار فضاپیما در جو زمین خواند. دکتر لاولر می گوید: «پیامدهای این آلودگی ماهواره ای می تواند در مقیاسی کاملاً متفاوت از آنچه ما فکر می کنیم رخ دهد.