نشست ارائه مقاله مسئله شناسی تعلیم تربیت برگزار شد

به گزارش اینتیتر، ظهر روز پنجشنبه در همایش بین المللی تربیت در زیست بوم جدید با تاکید بر هویت امید، نشستی جهت ارائه مقاله مسئله شناسی تعلیم تربیت با ارائه محمد رحمانی، مدیر اندیشکده مرآت در محل مدرسه دارالفنون با حضور جمعی از اهالی تعلیم و تربیت  برگزار شد.

 در ابتدای جلسه حجت الاسلام محمد رحمانی مدیر اندیشکده مرآت گفت : "*موضوع مقاله، مسئله‌شناسی و راهکارهای بهبود نظام تعلیم و تربیت است. در حوزه مسئله‌شناسی، مقالات کمی کار نشده‌اند. معمولاً به مسائل ناظر به شاخه‌ای خاص پرداخته شده بود و بعضاً مسائل فقط در فضای درون اتمسفر آموزش و پرورش دیده شده‌اند. هر چارچوب تحمیلی ممکن است نگرش پژوهشگر را محدود کرده بود، اما هدف ما نگاهی بازتر به تعلیم و تربیت بود. حتی سایر مداخله‌گران و بازیگران حوزه تعلیم وتربیت از منظر و مسائل ناظر به آن ها در یک فرایند نظام‌مند نشان داده شوند.*"

وی ادامه داد: "*در این راستا، ما فرآیندی را با نزدیک به یکصد نفر از فعالان حوزه تعلیم و تربیت، شامل مدیران، سیاست‌گذاران و کارشناسان انجام دادیم. از روش‌شناسی دلفی استفاده کردیم و در طی پنج مرتبه ، این فرایند مسئله‌شناسی با مخاطبین طرح مسئله شد و مدل‌ اولیه و ثانویه تکمیل شدند.*"

رحمانی افزود :علت انجام این پژوهش، بخشی از یک پروژه کلان برای طراحی نقاط مداخله در حوزه تعلیم و تربیت بود. هدف آن بود که مسائل حوزه تعلیم تربیت را شناسایی و راه‌حل‌ها را پیشنهاد کنیم و سبک مداخله را مشخص سازیم تا به طرح‌نامه‌ای جامع تبدیل شود. هر ایده و راهکار، خود یک بسته پیشنهادی و سیاستی دارد که نهادهای متولی مختلف می‌توانند به آن مراجعه کنند.

وی ادامه داد :در گام اول، برای هم‌فرکانس کردن نظر خبرگان و یکسان‌سازی دیدگاه‌ها، ماتریس سه‌بعدی در نظر گرفته شد. هر مسئله و راهکار با این ماتریس ارزیابی شد تا نشان دهد چه مشکلاتی در کدام لایه‌ها ایجاد شده‌اند و شیوه‌های مداخله چگونه باشند.

وی اظهار داشت: "*در تحلیل بیش از شصت مسئله با دوستان، فارغ از شرایط منابع انسانی و مالی، پنج مسئله مهم شناسایی شد که تحول بزرگی ایجاد خواهند کرد. این مسائل و راهکارها به صورت مکتوب و شفاهی جمع‌آوری شدند.*در تحلیل مسائل حوزه تعلیم و تربیت، چهار حوزه اصلی شناسایی و صورت بندی شدند که هر کدام به نوبه خود چالش‌های مهمی را مطرح کردند."

در ادامه محمد رحمانی گفت :نخست، محیط اجتماعی است که در آن ضعف در حضور کنشگران فرهنگی و پشتیبانی‌های مردمی از ایده‌ها و نوآوری‌ها مشاهده می‌شود. این مسائل می‌توانند تأثیر شگرفی بر جبهه فرهنگی داشته باشند و نیازمند اقدامات جدی برای بهبود هستند.

وی افزود :دوم، محیط دولتی و فرا نهادی که چالش‌های زیرساختی و کمبود زنجیره‌های صنایع خلاق را شامل می‌شود. این محیط شامل مجموعه‌هایی است که هرچند دولتی هستند، اما در حوزه تعلیم و تربیت به طور مستقیم فعالیت نمی‌کنند و نیاز به هم‌افزایی بیشتری دارند.

سوم، محیط تعلیم و تربیت که فراتر از آموزش و پرورش است و بر چالش‌های فرایندی و برنامه‌ای تاکید دارد. این محیط نیازمند توجه به تحول در نقش‌آفرینی و کنشگر کردن نوجوانان و ارائه برنامه‌هایی متناسب با نشاط و شادابی است.

رحمانی ادامه داد :در نهایت، مدیریت آموزش و پرورش با چالش‌های نرم‌افزاری و مغزافزاری مواجه است. بزرگ‌ترین چالش، گرایش به معلم شدن و راهبریم معلمان بر اساس رویکردهای پیشرفت‌محور است که نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و اقدامات مؤثر است.در نهایت، پیشنهادات و مدل‌های مداخله برای مسائل شناسایی‌شده به صاحب‌نظران ارائه شد تا بر اساس اولویت‌بندی، نمره‌گذاری کنند و دیدگاه‌های خود را بهبود بخشند.