سوم اکتبر سالروز انجام پیچیده‌ترین پرواز فضایی علمی
ناو کیهانی “مرکوری” به عنوان مقدمه‌ای بر پروازهای مداری فضانوردان آمریکایی از اهمیت زیادی برخوردار بود. این سفینه یک نفره توانست در زمان خود به شکل چشمگیری تجربه انسان برای زندگی و کار در فضا را بالا ببرد.
به گزارش اینتیر به نقل از ایسنا، به دنبال ۲ پرواز غیرمداری و ۲ ماموریت مداری که هر کدام با مشکلات مختلفی به پایان رسید و حتی در یک مورد نزدیک بود به قیمت جان فضانورد تمام شود، ناسا روز ۳ اکتبر ۱۹۶۲ یک فروند ناو “مرکوری” را با موشکی از نوع اطلس از سکوی پرتاب شماره ۱۴ مرکز فضایی کاناورال راهی مداری با اوج و حضیض مدار ۲۸۵- ۱۶۶ کیلومتر زمین کرد.
ناو ۲۰۰۰ کیلویی مرکوری که توسط والتر شیرا, سرنشین آن “سیگما-۷” نام گرفته بود هر ۸/۸۸ دقیقه با زاویه شیب ۵/۳۲ درجه نسبت به خط استوا یک بار زمین را دور می‌زد.
ماموریت والتر شیرا را در زمان خود می‌توان یکی از پروازهای فضایی بسیار پیچیده علمی به شمار آورد. یکی از اهداف اصلی پرواز والتر شیرا، پژوهش عملی جهت‌یابی‌های بصری در مدار زمین بود. او از طریق پنجره ناو، نمای زمین، ماه و قشر درخشان جو این کار را انجام می‌داد و توانست تا پایان نخستین دور در اطراف زمین، بدون بهره‌گیری از دستگاه‌ها و تنها با نظاره، جهت‌یابی را در سه محور تعیین کند. او سعی کرد از پریسکوپ هم استفاده کند اما به زودی دریافت که این کار در بخش شب زمین تقریباً بی‌فایده است.
شیرا در دور دوم گردش به گرد زمین، جهت‌یابی شبانه را بوسیله بررسی ستارگان انجام داد. این کار نسبت به جهت‌یابی در بخش روز زمین دشوارتر بود اما به هر حال فقط ۴ درجه اشتباه کرد.
یکی از وظایف دیگر والتر شیرا در این پرواز، بررسی منابع نور و عکسبرداری از اهداف تعیین شده بود. عکسبرداری از کالیفرنیا، تگزاس و کوبا در سومین دور و آمریکای جنوبی در پنجمین دور صورت گرفت. او سعی کرد در دور اول منبع نوری در میدان تیر وومر در استرالیا و در زمان دورهای ۵ و ۶، منبع قوی دایمی در دوربان را مشاهده کند. اما موفق نشد زیرا منطقه‌های مورد نظر را لایه‌های ضخیم ابر پوشانده بودند.
در همان اولین دور، شیرا احساس کرد درجه حرارت در لباس فضایی افزایش یافته و به ۳۲ درجه سانتی‌گراد رسیده است. بعد معلوم شد که دلیل این قضیه، عدم تنظیم صحیح دستگاه کنترل کننده حرارت بوده است. وی برای جلوگیری از ایجاد مشکل در انجام ماموریتش دستگاه تنظیم حرارت را در هر ۱۰ دقیقه به اندازه یک واحد کاهش داد. به دلیل گرمای زیاد در دور اول، شیرا تشنه شد، اما او توانست با تنظیم حرارت مشکل را حل کند و میزان مصرف آب را مدیریت کند. در سومین دور غذایی شامل گوشت با سبزیجات و نیز نان شیرینی، میوه و گردو خورد.
در زمان ورود به جو طبق درخواست مرکز هدایت پرواز، شیرا از سامانه‌ای استفاده کرد که مصرف سوخت آن بالا بود و ظرف ۵/۶ دقیقه ۵۰ درصد سوخت مصرف می‌شد. در این زمان والتر شیرا به آسودگی این پیشنهاد را پذیرفت زیرا دیگر به صرفه جویی نیازی نداشت!
سیگما-۷ روز ۳ اکتبر ۱۹۶۲ در ۸ کیلومتر از کشتی هواپیمابر “کرساگ” در ۵۰۷ کیلومتر به طرف شمالشرقی از جزیده میدوی، با تفاوت ۷ کیلومتری نسبت به نقطه حساب شده فرود آمد. در مرحله اول به دلیل نقص کوچکی در سامانه نجات سفینه او ۳۰ ثانیه زیر آب رفت اما شیرا خونسردی‌اش را از دست نداد و سفینه به زودی از آب بیرون آمد و در حالت طبیعی قرار گرفت.
سفر ۲۳۲ هزار کیلومتر والتر شیرا که ۹ ساعت و ۱۳ دقیقه و ۱۱ ثانیه طول کشید را می‌توان موفق‌ترین پرواز مرکوری به شمار آورد زیرا او تقریبا به تمامی اهداف پروازش دست یافت.
