چگونه خانواده ترامپ ریاست‌جمهوری را به منبع ثروت تبدیل کرده‌اند
یک دادستان مبارز در بالکان تحت فشار قرار می‌گیرد تا پرونده بزرگی را مختومه کند. روستاییان ویتنامی متوجه می‌شوند که باید خانه‌هایشان را ترک کنند.
به گزارش اینتیتر، یک دادستان مبارز در بالکان تحت فشار قرار می‌گیرد تا پرونده بزرگی را مختومه کند. روستاییان ویتنامی متوجه می‌شوند که باید خانه‌هایشان را ترک کنند. یک سلطان محکوم‌شده حوزه کریپتو در خلیج فارس مورد عفو قرار می‌گیرد. همه این موارد یک نقطه مشترک دارند: به نظر می‌رسد با کارزار خانواده ترامپ برای جمع‌آوری ثروت در سراسر جهان مرتبط باشند. از زمان پیروزی دوباره دونالد ترامپ در انتخابات یک سال پیش، هشدارها درباره استفاده او از قدرت ریاست‌جمهوری برای پیشبرد منافع شخصی‌اش و فرسایش دموکراسی آمریکا روزبه‌روز بلندتر شده است. اما چیزی که کمتر درک شده — و شاید حتی خطرناک‌تر باشد — آسیبی است که این رفتار به بقیه جهان وارد می‌کند.
به گزارش گاردین، فرزندان بزرگ دونالد ترامپ، دان جونیور و اریک، که رسماً نگهبان کسب‌وکار خانوادگی هستند، در حال انجام یک یورش جهانی برای معامله‌های تجاری‌اند. آن‌ها کلنگ پروژه‌های جدید زمین گلف را بر زمین زده‌اند، مجوز ساخت آسمان‌خراش‌های جدید گرفته‌اند، برند ترامپ را اجاره داده‌اند و در حوزه ارز دیجیتال وارد سرمایه‌گذاری‌ای شده‌اند که پتانسیل درآمدزایی‌اش از همه فعالیت‌های قبلی بیشتر است.
آن‌ها اصرار دارند — به قول اریک — که «دیوار بسیار بلندی» بین این پول‌سازی و موقعیت پدرشان به‌عنوان قدرتمندترین مرد جهان وجود دارد. اریک اخیراً به سی‌اِن‌اِن گفت: «هیچ‌کدام از کارهایی که من انجام می‌دهم ربطی به کاخ سفید ندارد.»
اما کریستوفر هریسون، مقام ارشد سیاست خارجی در دولت جورج دبلیو بوش که اکنون سازمان ضدفساد «پروژه ضدکِلِپتُکراسی» را اداره می‌کند، از جمله کسانی است که خانواده ترامپ را متهم به اداره یک سیستم «پرداخت در ازای نفوذ» می‌کند که به نفع کسانی تمام می‌شود که با خانواده رئیس‌جمهور تجارت می‌کنند. او می‌گوید این روش به‌ویژه می‌تواند توسط قدرت‌های رقیب مثل چین دستکاری شود: «ترامپ آرزوهای وحشی‌ترین دیکتاتورها را به حقیقت تبدیل کرده است.»
با وجود اتهاماتی که کاخ سفید آن‌ها را رد می‌کند، هنوز هیچ معامله صریح «این در برابر آن» به اثبات نرسیده است. اما منافع تجاری خانواده ترامپ پرسش‌هایی درباره محکومیت‌هایی که لغو شده‌اند، انتقال فناوری‌های حساس، کاهش تعرفه‌ها و شکل‌گیری اتحادهای جدید ایجاد کرده است. کارشناسان اخلاقی می‌گویند اگر حتی فقط «ظاهر» سوءاستفاده از منصب عمومی برای منافع خصوصی وجود داشته باشد — که معمولاً به آن فساد می‌گویند — این رفتار به دیگر حاکمان نیز چراغ سبز نشان می‌دهد که همین کار را بکنند.
در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، نگرانی اصلی این بود که آیا حاکمان خارجی با رزرو سوئیت‌های گران‌قیمت در هتل ترامپ در واشنگتن پول مستقیماً به جیب او بریزند. او قول داده بود که در دوران ریاست‌جمهوری‌اش هیچ معامله تجاری جدیدی برای خانواده در خارج از کشور انجام نشود. حالا آن قول کنار گذاشته شده است. هرچند رئیس‌جمهور سهام خود را در کسب‌وکار خانوادگی به یک تراست سپرده، اما افشاگری‌های مالی‌اش نشان می‌دهد که سود همچنان به او می‌رسد.
طبیعی‌ترین متحدان ترامپ — هم در تجارت و حالا در سیاست — همیشه حاکمان پترومونارشی‌های خلیج فارس بوده‌اند که هیچ تمایزی بین منافع دولت و خانواده خود قائل نیستند.
از سال گذشته، فعالیت تجاری ترامپ‌ها در این منطقه شتاب چشمگیری گرفته است: زمین گلف در عمان؛ فروش آپارتمان در دبی. چاک شومر، رهبر دموکرات‌ها در سنا، گفت سفر ترامپ به خاورمیانه در ماه می «کمتر شبیه یک سفر رسمی ریاست‌جمهوری و بیشتر شبیه یک مأموریت تجاری شخصی» بود.
در قطر، قرارداد یک استراحتگاه گلف با یک شرکت دولتی در ماه آوریل امضا شد؛ ماه بعدش یک «کاخ پرنده» (جت لوکس) به‌عنوان هدیه برای استفاده ترامپ به‌عنوان هواپیمای ریاست‌جمهوری اهدا شد و در اکتبر او تعهد داد نیروهای آمریکایی از این کشور کوچک خلیجی دفاع کنند. در عربستان سعودی که پروژه‌های جدید گلف و هتل در جریان است، در نوامبر خبر یک پروژه احتمالی دیگر — در منطقه‌ای که تحت نظارت مستقیم محمد بن سلمان است — منتشر شد؛ فقط چند روز قبل از اینکه ترامپ با فروش جنگنده‌های اف-۳۵ به این پادشاهی موافقت کند.
جرد کوشنر، داماد ترامپ و گاهی فرستاده دیپلماتیک او، اخیراً گفت: «آنچه مردم تعارض منافع می‌نامند… من آن را تجربه و روابط قابل اعتمادی می‌نامم که ما در سراسر جهان داریم.» سعودی‌ها میلیاردها دلار به صندوق سرمایه‌گذاری او داده‌اند.
کارولین لویت، سخنگوی کاخ سفید، در پاسخ به درخواست اظهارنظر برای این گزارش گفت: «تلاش‌های مداوم رسانه‌ها برای جعل تعارض منافع غیرمسئولانه است و به بی‌اعتمادی عمومی به آنچه میخوانند دامن می‌زند. نه رئیس‌جمهور و نه خانواده‌اش هیچ‌گاه درگیر تعارض منافع نبوده‌اند و نخواهند شد.»
بن رودز، معاون سابق مشاور امنیت ملی باراک اوباما، معتقد است رویکرد خانواده ترامپ چیزی جز «یک کلاهبرداری قدیمی نیست که به یک ابرقدرت وصل شده است.» او می‌گوید: «خسارت‌هایی که نمی‌بینیم غیرقابل محاسبه است.» به نظر او، «فساد اکنون به هنجار ژئوپلیتیک تبدیل شده است.»
فضای جوخه اعدام
در یک صبح مه‌آلود در بلگراد، دو هفته پس از پیروزی ترامپ در نوامبر پارسال، استلا رادونیچ زیوکوف وقتی به دفترش رسید با دو مأمور آژانس امنیت دولتی صربستان روبه‌رو شد. زیوکوف معاون مؤسسه حفاظت از آثار تاریخی است. او گفت: «کار من عمیقاً رضایت‌بخش است؛ به من اجازه می‌دهد میراث فرهنگی را به مسئولانه‌ترین شکل ممکن حفظ کنم.»
مأموران با ادب خودشان را معرفی کردند اما هشداری به او دادند: تصمیم تخریب یکی از نمادین‌ترین بناهای پایتخت برای ساخت هتل و برج را به چالش نکشید. بنای مورد نظر مقر سابق ارتش یوگسلاوی بود که در بمباران ناتو برای پایان دادن به نسل‌کشی اسلوبودان میلوشویچ علیه مسلمانان بوسنی آسیب دیده بود.
مأموران تأکید کردند که این پروژه «منافع دولتی» دارد. سندی که گاردین دیده نشان می‌دهد این پروژه به‌عنوان پروژه‌ای با «اهمیت ویژه» طبقه‌بندی شده است. این‌ها توسعه‌دهنده‌های معمولی نبودند. برج ترامپ بلگراد، یک هتل و مجموعه آپارتمانی ۵۰۰ میلیون دلاری، قرار بود «لوکس بی‌نظیری» به پایتخت صربستان بیاورد.
الکساندر ووچیچ، دیکتاتور سابق تبلیغچی میلوشویچ که از سال ۲۰۱۷ بر صربستان حکومت می‌کند، به متحدان جدیدی نیاز داشت. اعتراضات گسترده علیه فساد در جریان بود. سال‌ها دوستی با ولادیمیر پوتین باعث شده بود دوستان کمی در غرب داشته باشد. اما چند دوست داشت. جرد کوشنر ماه‌ها قبل به آنجا سفر کرده بود تا پروژه را راه بیندازد. فقط نیاز به تأیید رسمی داشت.
وقتی مأموران به دفتر زیوکوف آمدند، دخالت سرویس امنیتی در امور فرهنگی برایش «غیرعادی و نگران‌کننده» بود. او هشدارشان را نادیده گرفت و علناً صحبت کرد، اما فایده‌ای نداشت. وضعیت حفاظت‌شده سایت لغو شد. در ماه مارس، دان جونیور برای آنچه ووچیچ «گفت‌وگوی صمیمانه» درباره روابط دوجانبه نامید به آنجا پرواز کرد. آن‌ها در پادکست دان گرم و صمیمی گپ زدند.
اما بعد پروژه برج ترامپ بلگراد با مشکل مواجه شد. ملادن ننادویچ، دادستان ارشد جرایم سازمان‌یافته، رئیس مؤسسه میراث فرهنگی را دستگیر کرد؛ او اعتراف کرد که اسناد جعلی برای لغو وضعیت حفاظت‌شده سایت امضا کرده است. تحقیقات پیش رفت و یک مقام سابق، افراد نزدیک به ووچیچ را متهم کرد.
رژیم با حملات رسانه‌های دولتی علیه دادستان مقابله کرد؛ دادستانی که در پرونده دیگری نیز یک وزیر سابق را متهم کرده بود. در اوایل نوامبر، دفتر دادستانی کل کشور ووچیچ را به‌خاطر اظهاراتش درباره «دار و دسته فاسد» دادستان‌هایی که «پرونده‌های جعلی» می‌سازند، توبیخ کرد و گفت رئیس‌جمهور با ایجاد «فضای جوخه اعدام» سعی در اعمال نفوذ غیرقانونی بر تحقیقات دارد.
در ۷ نوامبر، حامیان ووچیچ در پارلمان قانونی تصویب کردند که راه را برای برج ترامپ هموارتر می‌کرد. اینکه خانواده ترامپ در حال دریافت رفتار ویژه است تقریباً شکی ندارد؛ آنچه مشخص نیست این است که رژیم صربستان در ازای آن چه چیزی گرفته یا خواهد گرفت.
سینیша مالی، وزیر دارایی و یکی از نزدیک‌ترین افراد به ووچیچ، گفت: «درباره روابط با دولت جدید آمریکا، کاملاً مشخص است که پروژه [املاک ترامپ] هیچ تأثیری بر تصمیمات اخیر سیاست خارجی نداشته است.» نرخ ۳۵ درصدی تعرفه صربستان در انتهای بالای فهرست تعرفه‌های ترامپ قرار دارد. در اکتبر، آمریکا شرکت نفت روسی که بیشتر بنزین صربستان را تأمین می‌کند تحریم کرد. مالی به گاردین گفت اتهام «نفوذ نامشروع» فاقد مدرک است.
در میان همسایگان صربستان، دموکراسی‌های شکننده دیگری هم داخل و خارج اتحادیه اروپا مثل رومانی و آلبانی هستند. در ماه‌های اخیر خانواده ترامپ پروژه‌های ملکی در هر دوی این کشورها اعلام کرده‌اند. آن‌ها همچنین برنامه‌های بزرگی در کشورهایی دارند که نهادهایشان حتی ضعیف‌تر است.
تو کمرم را بخاران، من کمرت را می‌خارانم
اریک ترامپ در مراسم کلنگ‌زنی پروژه ۱.۵ میلیارد دلاری استراحتگاه گلف خانواده در ویتنام در ماه می، زیر باران کاغذرنگی‌های طلا و نقره‌ای قرار گرفت. او در کنار نخست‌وزیر در مرکز صحنه ایستاده بود و به شدت خوشحال به نظر می‌رسید. در کشوری که گرفتن مجوز برای یک پروژه ملکی معمولاً سال‌ها طول می‌کشد و با موانع زیادی همراه است، پروژه ترامپ فقط در سه ماه تأیید شده بود.
مقامات ویتنامی در سندی که نیویورک‌تایمز به دست آورده نوشته بودند: «این پروژه توجه شخصی رئیس‌جمهور دونالد ترامپ و دولت او را جلب کرده است.» پایبندی به قوانین برنامه‌ریزی و تأخیر در کار می‌توانست «تأثیر منفی بر روابط ویتنام… به‌ویژه با دولت رئیس‌جمهور ترامپ» داشته باشد. بنابراین بررسی‌های قانونی از جمله ارزیابی زیست‌محیطی کوتاه شد.
طبق اسناد مالی ریاست‌جمهوری، خود ترامپ بلافاصله ۵ میلیون دلار از یک توسعه‌دهنده محلی برای مجوز استفاده از نامش دریافت خواهد کرد. در مقابل، به روستاییانی که زمین‌های کشاورزی‌شان در شمال هانوی برای ساخت، از جمله یک زمین گلف با تم «طبیعت»، بولدوزر می‌شود، به ازای هر مترمربع حداکثر ۱۲ دلار و مقداری برنج غرامت داده می‌شود. یکی از کشاورزان در این کشور تک‌حزبی به خبرنگار گفت: «ما هیچ حقی برای مذاکره نداریم.»
در ماه آوریل، یک ماه قبل از حضور اریک در مراسم کلنگ‌زنی، پدرش تعرفه‌های «روز آزادی» را اعلام کرده بود. ویتنام با نرخ سنگین ۴۶ درصد مواجه شد که جزو بالاترین‌ها بود. در ماه می، مذاکره‌کننده تجاری ترامپ با ویتنام گفت‌وگو کرد. چند روز بعد اریک فرود آمد، برای مردم دست تکان داد و به مراسم کلنگ‌زنی رفت. در ژوئیه، ویتنام پس از بریتانیا دومین کشوری شد که با آمریکا به توافق تعرفه‌ای رسید و نرخش بیش از ۵۰ درصد کاهش یافت و به ۲۰ درصد رسید.
هیچ مدرکی مبنی بر اینکه کاهش تعرفه پاداش صریحی برای تسهیلات تجاری بوده منتشر نشده است. این کاهش برای میلیون‌ها ویتنامی که به صادرات صنعتی وابسته‌اند، یک آسودگی خاطر بود. اما پرسش‌ها باقی است. تحلیلگران می‌گویند این سبک معامله — که این شبهه را ایجاد می‌کند که لطف سیاسی قابل خریدوفروش است — می‌تواند اصلاحات ضدفسادی را که در حال پیشرفت بود عقب بیندازد.
کیمبرلی کی هوانگ، متخصص ویتنام در دانشگاه شیکاگو و نویسنده کتاب «سرمایه‌داری تارعنکبوتی»، می‌گوید حاکمان ویتنام «دقیقاً همان دفترچه راهنمایی را که با چین به کار می‌برند با ترامپ هم استفاده می‌کنند: تو کمرم را بخاران، من کمرت را می‌خارانم، ما این معامله‌ها را انجام می‌دهیم و عده معدودی خیلی سود می‌برند.»
خانواده ترامپ پروژه‌های ملکی در هند، فیلیپین و کره جنوبی هم دارند — هر سه صادرکننده بزرگی که با تعرفه‌های ترامپ تهدید شده بودند.
پایتخت کریپتو
درآمد خانواده ترامپ در نیمه اول امسال طبق محاسبات رویترز ۱۷ برابر شد: از ۵۱ میلیون دلار در مدت مشابه سال قبل به ۸۶۴ میلیون دلار. بیش از ۹۰ درصد این مبلغ نه از املاک بلکه از ارز دیجیتال به دست آمده است. نمایندگان ترامپ این ارقام را زیر سؤال برده‌اند، اما واضح است که این مرز جدید برایشان فوق‌العاده سودآور بوده است.
وقتی ترامپ دو ماه قبل از پیروزی دوباره‌اش «ورد لیبرتی فایننشال» را راه‌اندازی کرد، ادعا کرد که این شرکت «آمریکا را به پایتخت کریپتو جهان تبدیل خواهد کرد». سه پسرش — دان جونیور، اریک و بارون ۱۹ ساله (با دارایی خالص حدود ۱۵۰ میلیون دلار) — به‌عنوان هم‌بنیان‌گذار معرفی شدند؛ خود ترامپ هم تا زمان تحلیف جزو بنیان‌گذاران بود.
چهار ماه پس از شروع دوره دوم ترامپ، ورد لیبرتی اعلام کرد که ارز دیجیتال USD1 آن‌ها برای یک معامله عظیم انتخاب شده است. بایننس، بزرگ‌ترین صرافی کریپتو جهان، در حال فروش سهامی به یک صندوق دولتی اماراتی به نام MGX بود. قیمت معامله ۲ میلیارد دلار بود که می‌توانست با دلار معمولی پرداخت شود. اما بایننس به جای آن ۲ میلیون توکن تازه‌ضرب‌شده USD1 دریافت کرد.
چون USD1 یک استیبل‌کوین است (ارز دیجیتالی که به دلار واقعی متصل است)، ورد لیبرتی به ازای هر توکن یک دلار واقعی در ذخایر نگه می‌دارد. این شرکت از سود و بازده سرمایه‌گذاری روی این ذخایر پول درمی‌آورد. جهش ۲ میلیارد دلاری ذخایر فقط از این یک معامله می‌تواند سالانه ده‌ها میلیون دلار برای شرکت خانواده ترامپ سود ایجاد کند.
تقریباً در همان زمان، چانگ‌پنگ ژائو، بنیان‌گذار فوق‌ثروتمند چینی‌تبار بایننس (معروف به CZ) از ترامپ چیزی خواست. او به‌خاطر نقض قوانین ضدپولشویی آمریکا چهار ماه در زندان کالیفرنیا گذرانده بود. دادستان‌ها گفته بودند اجازه دادن به روس‌های تحریم‌شده، القاعده و دیگران برای جابه‌جایی پول غیرقانونی از طریق بایننس (که ۴ میلیارد دلار جریمه پرداخت کرد) «آسیب جدی به امنیت ملی آمریکا» وارد کرده بود.
پس از آزادی، CZ به امارات بازگشت. سابقه کیفری‌اش مانعی برای بازگشت بایننس به بازار آمریکا به نظر می‌رسید. او در ماه می درخواست عفو کرد — درست وقتی که خبر معامله ۲ میلیارد دلاری با USD1 منتشر شد. در ۲۳ اکتبر، ژائو در ایکس نوشت: «عمیقاً از عفو امروز و از رئیس‌جمهور ترامپ به‌خاطر پایبندی به تعهد آمریکا به عدالت، نوآوری و انصاف سپاسگزارم.»
وکلای ورد لیبرتی به گاردین گفتند انتشار «روایتی که شامل معامله این در برابر آن بین CZ و رئیس‌جمهور ترامپ باشد» برای شرکت «ریسک فوق‌العاده‌ای» دارد. آن‌ها گفتند دلیل تجاری معتبری برای انجام معامله با USD1 وجود داشته و گزارش‌هایی را که می‌گفت بایننس از اماراتی‌ها خواسته بود با USD1 پرداخت کنند، رد کردند و به بیانیه اماراتی‌ها اشاره کردند که خودشان این ارز دیجیتال را انتخاب کرده بودند.
وقتی از ترامپ درباره عفو ژائو پرسیده شد، ادعا کرد «اصلاً نمی‌داند او کیست». گفت: «من به درخواست افراد خوب زیادی به او عفو دادم.» این می‌تواند این سؤال را ایجاد کند که آیا عفو به معامله ۲ میلیارد دلاری ربط داشته یا نه. همین‌طور درباره طرف اماراتی معامله با USD1. چند روز بعد، ترامپ به امارات دسترسی به تراشه‌های هوش مصنوعی — یکی از باارزش‌ترین فناوری‌های آمریکا — را داد.
این ظاهر که لطف ترامپ قابل خریدن است، به نظر می‌رسد روابط بین‌المللی را از نو شکل می‌دهد. در اندونزی، وزارت محیط زیست کار روی یک استراحتگاه ترامپ را متوقف کرده است. در اجلاس غزه در مصر در ماه اکتبر، میکروفون داغ لحظه‌ای را ضبط کرد که رئیس‌جمهور اندونزی با عجله با ترامپ صحبت می‌کرد و ظاهراً درباره منافع تجاری خانواده‌اش بود. پرابوو سوبیانتو گفت: «می‌توانم با اریک دیدار کنم؟» ترامپ جواب داد: «اریک بهت زنگ می‌زند. پسر خیلی خوبی است.»
